Ο Τραμπ τιμονιέρης των ΗΠΑ - Όμως, πόσο αχαρτογράφητα είναι τα "νερά" για την Ελλάδα;

Άλλη διάσταση αποκτά πλέον η επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα την ερχόμενη Τετάρτη στην χώρα μας. Η ελληνική Κυβέρνηση είχε ποντάρει στην επίσκεψη Ομπάμα, αναμένοντας καλούς οιωνούς ή έστω τα πολύτιμα για την αναστήλωσή της ψήγματα αισιοδοξίας για την υπόθεση του ελληνικού χρέους. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί πλέον να προεξοφλήσει ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, θα ακολουθήσει την πολιτική του προκατόχου του, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτούν πια όσα έχει πει στο παρελθόν για την Ελλάδα.

Εύλογα λοιπόν όλοι προσπαθούν να διαβάσουν πίσω από τς δηλώσεις που κατά διαστήματα έκανε ο Τραμπ για την Ελλάδα και το ελληνικό χρέος.

Σε ό,τι αφορά την εμπλοκή των ΗΠΑ στη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος απάντησε, ερωτηθείς στο πλαίσιο συνέντευξης, ότι «εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα”. Είναι αυτονόητο ότι με τη δήλωσή του αυτή επιχείρησε να διαφοροποιηθεί από την πολιτική φανερής εμπλοκής που επέλεξε ο Ομπάμα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν τελικά ο νέος πρόεδρος θα μείνει συνεπής στη γραμμή της απεμπλοκής, δεδομένου ότι αφενός οι πολιτικές επιλογές καθορίζονται από πλέγμα συμφερόντων και συσχετισμών και συνήθως δεν είναι εύκολες οι αναιρέσεις από τις δρομολογημένες πολιτικές, αφετέρου και στις ΗΠΑ, όπως παντού, πολλά από όσα λέγονται προεκλογικά είναι για εσωτερική κατανάλωση.

Ο Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε, επίσης, την άποψη ότι «η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Ήταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να ορθοποδήσει, πιθανότατα. Δεν βλέπω πώς μπορεί να το κάνει τώρα». Πρόκειται για μια ακόμη θέση του Τραμπ που συνάδει με το πολιτικό στίγμα αντίδρασης στις επιλογές της ΕΕ και των ΗΠΑ, με την παραδοχή όμως ότι η επιλογή αυτή πλέον δεν μπορεί να αλλάξει.

Τον Ιούλιο του 2015 προσκεκλημένος σε εκπομπή του Fox News ο νέος πλανητάρχης εξήγησε τους λόγους για τους οποίους θέτει υποψηφιότητα για τον προεδρικό θώκο, λέγοντας ότι «το κάνω για να κάνουμε ξανά την χώρα μας μεγάλη. Χρωστάμε 18 τρισ. και το χρέος μεγαλώνει. Σύντομα θα φτάσει τα 21. Θα φτάσουμε σε σημείο δίχως επιστροφή. Θα γίνουμε σαν την Ελλάδα». Η Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγήν δεν είναι πρώτη φορά που χρησιμοποιείται παραβολικά από ξένο ηγέτη. Προφανώς ο Τραμπ στο πλαίσιο του αντιπολιτευτικού του λόγου την ενέταξε στην στρατηγική του φόβου απέναντι στα χειρότερα, διεκδικώντας το ρόλο αυτού που θα αποτρέψει από μια τέτοια εξέλιξη.

Όσο κι αν ο σαρωτικός Τραμπ έδινε την εντύπωση εκείνου που θα ανατρέψει όλες τις βεβαιότητες και τους κανόνες στο πολιτικό σκηνικό, οι πιο ψύχραιμοι αναλυτές δεν σταματούν να επισημαίνουν ότι και ο νέος όπως και κάθε προηγούμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ “κεντάει” πάνω σε συγκεκριμένο καμβά. Με άλλα λόγια, οι σταθερές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ συνδεόμενες με τα γεωπολιτικά στρατηγικά τους συμφέροντα, σπάνια αλλάζουν.

Άλλωστε στην πρώτη ομιλία μετά την ανακοίνωση της νίκης του ο Τραμπ δεν θύμιζε σε τίποτε τον προεκλογικό του εαυτό. Συγκρατημένος, συναινετικός, ενωτικός και μετριοπαθής επιχείρησε να επαναφέρει στην αμερικανική κοινωνία το “αμερικανικό όνειρο”, σε ένα διεθνές περιβάλλον στο οποίο οι ΗΠΑ θα ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση της ειρήνης.

Ο Ντόλαντ Τραμπ είναι ο νέος τιμονιέρης των ΗΠΑ. Για την Ελλάδα τα νερά είναι αχαρτογράφητα, μέχρις ότου αποσαφηνιστούν τα νέα δεδομένα, χωρίς όμως να διαφαίνεται, αυτή τη στιγμή, ότι ο νέος Πρόεδρος θα διακυβεύσει τις κλασσικές βεβαιότητες.