Τζονι Ρότεν (Sex Pistols): Φανταστικός ηγέτης ο Φάρατζ - Θέλω για φίλο μου τον Τραμπ

Ο Τζονι Ρότεν των Sex Pistols προκάλεσε εντύπωση με τις δηλώσεις του για το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ.

Μιλώντας τη Δευτέρα στη βρετανική εκπομπή “Καλημέρα Βρετανία”, ο Τζον Λίντον όπως είναι το πραγματικό του όνομα, μίλησε μεταξύ άλλων και για την πολιτική, χαρακτηρίζοντας τον Νάιτζελ Φάρατζ ως “φανταστικό ηγέτη” και υποστηρίζοντας την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αναφορικά με τον Φάρατζ, ο Ρότεν ανέφερε πως θέλει να του σφίξει το χέρι μετά τα όσα διαδραματίσθηκαν στον ποταμό Τάμεση, όταν παραμονές του δημοψηφίσματος για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο Φάρατζ και ο γνωστός μουσικός Μπομπ Γκέλντοφ «διασταύρωσαν στην κυριολεξία τα πλοιάριά τους» διαδηλώνοντας ο πρώτος υπέρ του Brexit και ο δεύτερος κατά.

«Η εργατική τάξη μίλησε για το Brexit και εγώ είμαι ένας από αυτούς», δήλωσε ο διάσημος μουσικός.

Οι δηλώσεις που έκαναν μεγάλη εντύπωση ήταν εκείνες για τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, καθώς τον περιέγραψε ως “περίπλοκο φίλο” λέγοντας ότι κάποτε ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε εάν ο Τραμπ είναι ένας «πολιτικός Sex Pistol».

«Κατά μία έννοια ναι, ο Τραμπ είναι ένα είδος πολιτικού Sex Pistol», είπε χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι “αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι τα αριστερά Μέσα Ενημέρωσης στην Αμερική προσπαθούν να δυσφημίσουν τον τύπο ως ρατσιστή, κάτι το οποίο είναι παντελώς ψευδές».

Συνεχίζοντας τόνισε ότι «υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά προβλήματα με αυτόν ως άνθρωπο, όμως δεν είναι μόνο αυτό και θα μπορούσε να υπάρξει πιθανότητα να βγει κάτι καλό από αυτήν την κατάσταση γιατί ο Τραμπ τρομάζει τους πολιτικούς».

«Μου προκαλεί μεγάλη χαρά να παρατηρώ όλο αυτό. Τολμώ μάλιστα να πω ότι … θα μπορούσε δηλαδή να γίνει ενδεχομένως φίλος μου», είπε.

Ο Τζόνι Ρότεν ήταν τραγουδιστής των Sex Pistols από το 1975 έως το 1978 και όταν διαλύθηκαν συνέχισε δική του καριέρα δημιουργώντας τους Public Image Ltd. Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του με τον τίτλο: «Anger is an Energy: My Life Uncensored» περιγράφει ότι στα έντεκά του διάβασε Ντοστογιέφσκι, ότι στην εφηβεία του έζησε μια ζωή αντάξια των ηρώων του Ντίκενς, πως τα δόντια του σάπισαν εξαιτίας της έλλειψης κοινωνικής περίθαλψης για την εργατική τάξη, αλλά και πως ανάμεσα στους αγαπημένους του συνθέτες είναι ο Ραχμάνινοφ.