Το νέο βιβλίο της Γιώτας Κ. Αλεξάνδρου με τίτλο “Φένια, η αγαπημένη των ήχων” παρουσιάζουν σήμερα Σάββατο στις 11:00 οι εκδόσεις “Πατάκη” σε συνεργασία με το Κ.Ε.Α.Τ. Καλλιθέας (Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών) και τον Παιδικό ΙΑΝΟ. Η εικονογράφηση της Έφης Λαδά.
Στην παρουσίαση θα συμμετάσχει ο συνθέτης Γιάννης Μυγδάνης.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο IANOS CAFÉ (Σταδίου 24, Αθήνα).
Είσοδος ελεύθερη
Για παιδιά από 4 ετών και άνω
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Πώς θα ήταν ο κόσμος μας, αν είχε μόνο ήχους;
Αν αναγνωρίζαμε τα λουλούδια από το άρωμά τους και μόνο;
Αν υπήρχε μόνο ένα χρώμα;
Η Φένια είναι ένα πλάσμα με φωτεινό χαμόγελο, ιδιαίτερες ικανότητες και δυσκολίες, όπως όλοι μας. Στη δυσκολία της να δει τον κόσμο με τα δικά μας μάτια απαντά επιστρατεύοντας τις άλλες της αισθήσεις. Η αγάπη της για τα παραμύθια την οδηγεί να μάθει γρήγορα τη γραφή Braille. Μαγεύει με τις μελωδίες της στο πιάνο και ευφραίνει με το τραγούδι της. Προσεγγίζει αλλιώς ό,τι την περιβάλλει. Για να γνωρίσει, να κατανοήσει, να νιώσει. Επικοινωνεί με έναν βαθύτερο και ουσιαστικότερο τρόπο με τους γύρω της. Και το κυριότερο. Ξέρει να αγαπά. Γενναιόδωρα. Ανεξίκακα. Χωρίς διακρίσεις. Παρά τα βέλη που δέχεται.
Η Φένια είναι η διαφορετικότητά μας, ο όμορφος εαυτός μας που κάνει τη δυσκολία του χαρά και προχωρά απολαμβάνοντας το δώρο της ζωής.
Μια ιστορία γραμμένη με τρυφερότητα και ευαισθησία, για τα άτομα με προβλήματα όρασης, για την ομορφιά της διαφορετικότητας. Οι ονειρικές εικόνες της βραβευμένης Έφης Λαδά εναρμονίζονται απόλυτα με το ποιητικό ύφος του κειμένου, δίνοντας ένα έξοχο αισθητικό αποτέλεσμα.
Το βιβλίο δικαίως έχει αποσπάσει Έπαινο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς το 2012 με το σκεπτικό της επιτροπής να επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο με γραφή ευαίσθητη και περιεχόμενο ανθρωπιστικό, που αποτελεί μια γλυκιά έκπληξη. Αναφέρει ότι η ποιητική γραφή χαρακτηρίζει όλο το κείμενο και τονίζει ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση του θέματος (άτομα με προβλήματα όρασης) από τον δάσκαλο της ιστορίας. Πλεονέκτημα το ότι δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη που θα πλήγωνε το παιδί-αναγνώστη.