Η εικονοποίηση γεγονότων, καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων, εκτός από την διευκόλυνση που προκαλεί στον αποδέκτη του μηνύματος, αποτελεί πολλές φορές και ανάγκη. Όταν τα λόγια δεν αρκούν για την περιγραφή των παραπάνω, όταν οι σκέψεις δεν μπορούν να αποτυπώσουν επακριβώς το βαθύτερο νόημα που κρύβουν, σε εκείνο ακριβώς το σημείο, η δύναμη της εικόνας είναι ανυπέρβλητη.
Μία δύναμη που η τέχνη της ζωγραφικής δεν έπαψε ποτέ να πρεσβεύσει. Απεναντίας, κάθε πίνακας ζωγραφικής, ανεξαρτήτως βαθμού προσωπικής εκτίμησης, συμβάλει στην κατανόηση αυτών των βαθύτερων νοημάτων που λέγαμε. Πολλές φορές ασύλληπτης υφής. Σαν εκείνο το δέος που προκαλεί στην ψυχή μας ο Επιτάφιος Θρήνος.
Ένα δέος που εικονοποιείται μέσα από τους πίνακες των διασημότερων ζωγράφων όλων των εποχών. Ένα δείγμα των οποίων ακολουθεί παρακάτω.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), «Η ταφή του Χριστού», 1568-1576, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα
Ραφαήλ, «Η Ταφή του Ιησού», 1507, Γκαλερί Borghese, Ρώμη
Σάντρο Μποτιτσέλλι, «Θρήνος πάνω από το νεκρό Χριστό», 1490-1492, Πινακοθήκη Alte, Μόναχο
Γκαροφάλο, «Η Ταφή», 1520, Μουσείο Ερμιτάζ
Λούκα Τζορντάνο, «Η Ταφή του Χριστού», 1655
Καραβάτζο, «Ο τάφος του Χριστού», 1603-1604, Αγία Μαρία της Βαλιτσέλα – Πινακοθήκη του Βατικανού
Ρέμπραντ, «Ο Τάφος», 1635, Μουσείο και Πινακοθήκη Hunterian, Γλασκώβη, Ηνωμένο Βασίλειο