Έχω την εντύπωση πως το μεγαλύτερο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε τον 21ο αιώνα ως κοινωνία – μέλος μιας ευρύτερης παγκόσμιας οικογένειας, δεν έχει να κάνει ούτε με τις κοινωνικές αναταραχές, ούτε με την παγκόσμια οικονομική αναθεωρητική τάση προς όξυνση των ταξικών διαφορών, ούτε επιπλέον με τον φιλοπολεμικό δημόσιο λόγο ορισμένων κρατών.
Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε είναι ένα στοίχημα με την ιστορία, καθώς εμείς οι Έλληνες έχουμε διδαχθεί επαρκώς το τι σημαίνει να ξέρουν οι λαοί την ιστορία τους, όπως απ’ την άλλη και την τιμωρία που περιμένει τους λαούς που την ξεχνούν.
Η ιστορία μας διδάσκει – απλά και περιεκτικά – ότι όταν ο άνθρωπος διαχωρίζει δογματικά την κοινωνία σε κατηγορίες με κριτήρια φυλετικά και γενετικά, τότε το αίμα ακολουθεί για να ενώσει την προκληθείσα απ’ το διαχωρισμό κατάσταση. Αυτό το αίμα – με διαβολική θα έλεγα συνήθεια – δεν είναι μόνο αίμα στρατιωτών, αντιθέτως είναι κατά κύριο λόγο αίμα μικρών αθώων παιδιών, μανάδων ανήμπορων, παππούδων αφημένων, αίμα δηλαδή μαρτυρικό.
Πέραν όμως από εμάς, την γνώση αυτή κατέχουν καλώς βιωματικά, κυρίως οι Εβραίοι συνάνθρωποι μας, οι οποίοι πλήρωσαν με τον βαρύ φόρο των 6.000.000 ψυχών την εθνική τους ταυτότητα. Είναι συγκλονιστικό να το διαλογίζεται κανείς, δεν διέπραξαν κανένα μαζικό έγκλημα για να υποστούν τέτοια καταδίκη, μήτε ασχολήθηκαν ποτέ στην πράξη με θεωρίες ανώτερων και κατώτερων ανθρώπων. Το μοναδικό τους έγκλημα ήταν η καταγωγή τους << εκ της γης του Αβραάμ και του Ισαάκ >>, την γη του Ισραήλ της οποίας οι τίτλοι – που ακόμα και σήμερα διεκδικούν με κάθε τρόπο- δικαιωματικά και ιστορικά, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τους ανήκουν.
Η σημερινή ημέρα μνήμης των Θυμάτων του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, αποτελεί ημέρα ορόσημο για τον ανθρώπινο πολιτισμό, για τις ανθρώπινες αξίες, για την δημοκρατία. Ημέρες σαν κι αυτή, μας υπενθυμίζουν πόσο εύκολα παύει ο άνθρωπος ν’ ανθρωπίζει και πως μπορεί να μεταλλάσσεται στο πι και φι σε κτήνος ή καλύτερα θα λέγαμε και κάτω του κτήνους.
Οφείλουμε βέβαια ολοκληρώνοντας να υποστηρίζουμε, συμμαχώντας με την ιστορική αλήθεια, ότι το αίμα των Εβραίων δεν χύθηκε κατ’ αποκλειστικότητα απ’ τον Ναζισμό. Αιώνες νωρίτερα ο κόσμος βασάνιζε << τον περιούσιο λαό του Κυρίου >>, κατασφάζοντας τους αρχικά μετά την Μεγάλη Εβραϊκή Εξέγερση κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Α’ Σταυροφορία η οποία κατέληξε σε μια απύθμενη λίμνη εβραϊκού αίματος, αλλά και στην Ισπανία με την Ιερά εξέταση να αποδεκατίζει τον εκεί Εβραϊκό πληθυσμό.
