Δεν είναι ο εκρηκτικός χαρακτήρας του Ευάγγ. Μειμαράκη που οδηγεί την κατάσταση στα άκρα στη Νέα Δημοκρατία. Εντάξει, τα προσωπικά και οι ιδιοσυγκρασίες των εμπλεκομένων παίζουν τον ρόλο τους στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, δεν μπορούν όμως να εξηγήσουν τα πάντα.
Ο κ. Μεϊμαράκης αντιδρά με άκομψο τρόπο σε ήσσονος σημασίας ζητήματα επειδή αναγκάζεται να κάνει πράγματα με τα οποία δεν συμφωνεί, δεν του πάνε, και κυρίως επειδή βλέπει να θολώνει η εικόνα του φαβορί.
Υποχρεώθηκε να αναλάβει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας σε μια δύσκολη περίοδο, ενώ δεν είχε τέτοιες φιλοδοξίες – ήταν συμφιλιωμένος με την ιδέα ότι η διαδρομή του είχε φτάσει στην κορύφωσή της με την προεδρία της Βουλής.
Με την παράταξη διχασμένη και βαριά ηττημένη στο δημοψήφισμα, τον κόσμο απογοητευμένο, τους δελφίνους να έχουν πάρει θέση στην αφετηρία της κούρσας για τη διαδοχή του Αντ. Σαμαρά, εκρίθη από τα διάφορα κέντρα που έχουν λόγο στη Ν.Δ. ότι ο κ. Μεϊμαράκης ήταν η καλύτερη μεταβατική λύση για να επικρατήσει ένα καθεστώς εκεχειρίας. Του ανέθεσαν, μ’ άλλα λόγια, τον ρόλο του πυροσβέστη.
Πέτυχε, όντως, ανακωχή ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά έδωσε την εκλογική μάχη χωρίς κέφι και ενθουσιασμό, απροετοίμαστος, δίχως καθαρή γραμμή, ενώ πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη κράτησαν αποστάσεις ασφαλείας. Θα ήταν έκπληξη πρώτου μεγέθους αν κατάφερνε να κερδίσει τις εκλογές.
Στη συνέχεια, ως όφειλε, άνοιξε τη διαδικασία εκλογής και για κάποιο διάστημα άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο για το αν θα είναι υποψήφιος.
Είναι γνωστό -το έχει πει σ’ όλους τους τόνους- πως διαφωνεί με τη διαδικασία άμεσης εκλογής του προέδρου, και σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο είχε δηλώσει ότι πρέπει να αλλάξει το καταστατικό στο σημείο αυτό γιατί δεν μπορεί ο περαστικός να έχει τα ίδια δικαιώματα με το μέλος του κόμματος για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η ανάδειξη του αρχηγού.
Ξαφνικά ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.
Τι άλλαξε; Μπορούμε να υποθέσουμε. Ισχυροί κύκλοι του κόμματος (η καραμανλική πτέρυγα) τον έπεισαν στο όνομα της ενότητας να κατεβεί για να μην πέσει η παράταξη σε ξένα ή σε ακατάλληλα χέρια και του εγγυήθηκαν ότι θα κυριαρχήσει άνετα, αφού στο κόμμα γίνεται αυτό που θέλει ο Κώστας Καραμανλής. Ταυτοχρόνως, του υποσχέθηκαν ότι θα ρίξουν το βάρος τους προκειμένου να μην υπάρχουν ανταγωνιστικές υποψηφιότητες.
Εχει όμως αποδειχτεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι τα σχέδια επί χάρτου καταρρέουν μόλις έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα, γιατί αυτοί που τα κατασκευάζουν σε συνθήκες εργαστηρίου είναι ξεκομμένοι από τις διεργασίες.
Οι παρεμβάσεις των καραμανλικών στον κ. Τζιτζικώστα, να μην είναι υποψήφιος, συνάντησαν τοίχο, οι κρυφές μετρήσεις δεν επιβεβαιώνουν τις αρχικές προβλέψεις ότι ο κ. Μεϊμαράκης θα έκανε έναν υγιεινό περίπατο, το διάχυτο αίτημα της ανανέωσης του κόμματος και η πιεστική ανάγκη να βρεθεί ένας αντι-Τσίπρας ξεπερνούν τις δυνατότητες του κ. Μεϊμαράκη και έτσι είχαμε την έκρηξή του.
Η αίσθηση πολλών που παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα στη Ν.Δ. είναι ότι ο κ. Μεϊμαράκης ψάχνει αφορμή για να αποσυρθεί. Ο ίδιος το διαψεύδει.
Πάντως η συμπεριφορά του δεν δείχνει άνθρωπο που είναι σίγουρος για τη νίκη του.
Και βεβαίως, αν τα προγνωστικά ανατραπούν, οι παράγοντες που τον έπεισαν να εκτεθεί θα την κάνουν γυριστή για να μην εκτεθούν αυτοί στη συνείδηση των νεοδημοκρατών.
Ανάγωγα
Κάτι μου λέει ότι το θέμα του Ασφαλιστικού, αν αντιμετωπιστεί με τον τρόπο που προτείνει το πόρισμα της επιτροπής σοφών (σήμερα θα δοθεί στη δημοσιότητα, αλλά στοιχεία του έγιναν από χτες γνωστά), θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να δουλέψει πια το αντιμνημονιακό, έχουν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ δύο ζητήματα όπου μπορεί να δείξει την ταξική μεροληψία του (υπέρ των εργαζομένων).
Το ένα είναι οι συντάξεις και το άλλο -θα ‘ρθει σύντομα- τα εργασιακά. Και τα δύο προσφέρονται για να φανεί η διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς. Ωστόσο, η χώρα έχει Μνημόνιο και είναι υπό επιτροπεία. Αρα δύσκολα τα πράγματα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.efsyn.gr
