Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας για την αγορά από την πρώτη των αντιαεροπορικών, αντιβαλλιστικών πυραύλων S-400 Triumf είναι πλήρως εναρμονισμένη με την αλλαγή πολιτικής που επιχειρείται το τελευταίο διάστημα από μέρους της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν, διαβλέποντας την αρνητική στάση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων απέναντι στα αιτήματα της χώρας του, αναφορικά με τον πόλεμο στη Συρία και τη διαφαινόμενη δημιουργία κουρδικού κράτους, στράφηκε χωρίς δεύτερη σκέψη προς τη Ρωσία, η οποία, επίσης, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή της Μ. Ανατολής, αλλά και ευρύτερα.
Με την κίνηση του αυτή ο Ερντογάν, θέλει να προλάβει να ισχυροποιήσει εκ νέου τη διπλωματική θέση της χώρας του, ώστε, όταν τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία και ξεκινήσουν οι συζητήσεις για την αναδιανομή των εδαφών, να έχει λόγο στις εξελίξεις, προβάλλοντας τις αξιώσεις του, με βασικότερη τη μη δημιουργία κουρδικού κράτους. Αν αυτές δεν γίνουν δεκτές, θα ζητήσει ανταλλάγματα, τα οποία ελπίζει, ότι η Δύση δεν θα μπορεί να του τα αρνηθεί. ‘Ένα από τα ανταλλάγματα αυτά θα μπορούσε να είναι και η Θράκη ή το Αιγαίο.
Η συγκεκριμένη συμφωνία τον βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση καθώς, αφ’ ενός του δίνει την ευκαιρία να επηρεάζει τις εξελίξεις στις περιοχές της Μ. Ανατολής της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων και αφ’ εταίρου του δίνει ένα νέο μοχλό πίεσης προς την Δύση .
Και ο Πούτιν όμως έχει λόγους να πανηγυρίζει για αυτή τη συμφωνία, καθώς με τον τρόπο αυτό έχει καταφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στο γόητρο του ΝΑΤΟ, μετά μάλιστα την προσάρτηση σ’ αυτό, χωρών που παραδοσιακά ανήκαν στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας.
Απόλυτα συνεπής με τις επιδιώξεις του, ο Ερντογάν έχει καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αποκαταστήσει τις, άκρως προβληματικές, σχέσεις του με τη Ρωσία, καθώς και να φέρει τα πάνω κάτω, στο εσωτερικό της χώρας του, με σκοπό να καταστεί ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, θέτοντας σε εφαρμογή το σχέδιο του.
Με δεδομένο ότι στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν είναι δεδομένο, θα διακινδύνευα την πρόβλεψη, ότι ο Ερντογάν δεν θέλει να αλλάξει τον Δυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας, βγάζοντας τη από ΝΑΤΟ και αλλάζοντας οικονομικό στρατόπεδο.
Αυτό, όπως όλα δείχνουν, βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, τόσο τους Ευρωπαίους, όσο και τους Αμερικανούς, οι οποίοι παρά τις φραστικές αντεγκλήσεις μαζί του, αποφεύγουν να πάρουν δραστικά μέτρα σε βάρος του.
Όσο για τη σχέση του με τη Ρωσία είναι καθαρά ευκαιριακή και εξυπηρετεί άμεσους στόχους, και για τις δυο πλευρές….
