H ελπίδα χάθηκε στο δρόμο...
Δύο χρόνια κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δύο χρόνια νομιμοποιημένος λαϊκισμός στο δόγμα του “Ρομπέν των Δασών” υπέρ των φτωχών, με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Ένας νέος, φέρελπις πολιτικός, ένας επαναστάτης, ένας εκπρόσωπος του αγανακτισμένου φορολογούμενου Έλληνα, ένας πρωθυπουργός που θα έσκιζε τα μνημόνια εν μία νυκτί, έπεσε θύμα αυταπάτης και τελικά μετατράπηκε σε μαριονέτα των εταίρων, αν όχι σε πιόνι της παρτίδας σκάκι που παίζεται στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Αδύναμος και προδωμένος πλέον από τις προεκλογικές του εξαγγελίες, “όμηρος” μια καταστροφικής οικονομικής πολιτικής τόσο για τον ίδιο δημοσκοπικά, όσο και για καθέναν Έλληνα, που ψήφισε “Πρώτη Φορά Αριστερά”, προσμένοντας πως το “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” θα έπαιρνε σάρκα και οστά.
Μια κοινοβουλευτική ομάδα διαλυμένη ως προς την αρχική της δομή. Μια κοινοβουλευτική ομάδα με ιδεολογικούς λιποτάκτες μερικούς από τους κύριους συντελεστές της, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου που πλέει ελεύθερη πλέον αναζητώντας το πολυπόθητο 3% που θα την επαναφέρει στα έδρανα της Βουλής, καθώς και τον πρώην υπουργό, κ. Λαφαζάνη που με τους υποστηρικτές της Λαϊκής Ενότητας έχει κατασκηνώσει εδώ και έναν χρόνο έξω από το Νομισματοκοπείο, αναμένοντας τις εξελίξεις.
Ωστόσο η λατρεία για την πολιτική καρέκλα δεν αποτελεί πρωτοτυπία για την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Άλλωστε τα “War Dogs” του Αλέξη Τσίπρα, οι υπουργοί της συγκυβέρνησης επιμένουν σε λογύδρια λαϊκιστικής αριστεράς και σίγουρα η απομάκρυνση από τον υπουργικό θώκο δεν υπάρχει ούτε ως πιθανότητα στο μυαλό τους.
Μια κυβέρνηση που έχτισε στο: “οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατέστρεψαν την χώρα και εμείς ήρθαμε να συγυρίσουμε αυτό του αχούρι”, γκρεμίζεται μέρα παρά μέρα σαν άλλος πύργος από τραπουλόχαρτα, με την οργή της λαϊκής βάσης ουσιαστικά να σφίγγει τον κλοιό γύρω από την κοινοβουλευτική ομάδα του Αλέξη Τσίπρα. Καιρός για εξηγήσεις…
Hasta siempre, Alexis!
