Ξυπνάς το πρωί και θέλεις σύντομα να ενημερωθείς. Διαβάζεις πρωτοσέλιδα, τσεκάρεις την επικαιρότητα στα sites και ξαφνικά η ενημερωτική σου μανία προσκρούει πάνω στο βίντεο που δημοσιοποίησε η Εφημερίδα των Συντακτών, από μια νεοναζιστική συναυλία με έντονη την παρουσία μελών της Χρυσής Αυγής. Αμέσως αναρωτιέσαι: “πάλι;” και όμως η περιέργεια σου σε κάνει να ανοίξεις το βίντεο.
Παντού σβάστιγγες, σημαίες της ναζιστικής Γερμανίας και εμβλήματα των SS. Εκστασιασμένοι νεαροί skinheads, το δέρμα των οποίων “κοσμούν” τατουάζ με εθνικιστικά σύμβολα, χοροπηδούν στον ρυθμό των ιαχών ενός συγκροτήματος-κακοποιών της ροκ μουσικής. Μια σκηνή βγαλμένη από το σενάριο της αμερικανικής ταινίας, American History X. Στο κέντρο ένας τραγουδιστής-ομιλητής κηρύσσει το μίσος, ενώ δεξιά και αριστερά διακρίνονται και οι “εθνοσωτήρες” Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Γερμενής, Ματθαιόπουλος και Παναγιώταρος.
Και τι άλλο μπορείς να νιώσεις, παρά ντροπή;
Ναι ντροπή! Όχι τόσο για τους 500.000 Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, ούτε για το γεγονός πως οι “εθνοσωτήρες” βρίσκονται εδώ και πέντε χρόνια στην Βουλή. Αλλά για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα σου, που τόσο αγαπάς.
Η συνταγή είναι απλή και στην Χρυσή Αυγή την κατανοούν και την ακολουθούν πλήρως: “Σε εποχή συνολικής κρίσης, κηρύσσω μίσος στο όνομα του Εθνικισμού και κερδίζω!”. Ωστόσο ο Εθνικισμός όπως και κάθε ιδεολογία στηρίζεται σε ορισμένες αρχές, σε ορισμένους βασικούς “πυλώνες” και δυστυχώς στις τάξεις της Χρυσής Αυγής, δεν υφίσταται ούτε ιδεολογία, ούτε αρχές.
“Η Ελλάδα στους Έλληνες” βροντοφωνάζουν! Μα πόσο Έλληνας μπορεί να είσαι όταν ζητωκραυγάζεις “Sieg Heil”, όταν τραγουδάς το “Deutschland über alles”, όταν κρατάς στα χέρια σου την σημαία της ναζιστικής Γερμανίας;
Πόσο Έλληνας μπορεί να είσαι όταν τα μόνα χρώματα που λατρεύεις είναι το κόκκινο, το μαύρο και το άσπρο, όταν χαρακτηρίζεις την ελληνική σημαία, για την οποία τόσο αίμα έχει χυθεί, ώστε να είσαι σήμερα ελεύθερος, κουρέλι του Σιωνισμού;
Πόσο άνθρωπος νιώθεις όταν εν έτη 2017, διατυμπανίζεις απ’ άκρη σε άκρη: “Να πεθάνουν οι Εβραίοι”; Πως γίνεται να σε χαρακτηρίζουν άνθρωπο όταν κηρύσσεις το μίσος, στηριζόμενος σε λογύδρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που λίγο έλειψε να καταστρέψει ολόκληρο το πλανήτη;
Αλήθεια πόσο θράσος μπορεί να έχει ένας Έλληνας, όταν τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο, με τον ναζιστικό χαιρετισμό; Πόσο θράσος μπορεί να έχουν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής όταν μιλούν για τη σφαγή των Καλαβρύτων, πόσο θράσος έχουν όταν υπογραμμίζουν πως αν χρειαστεί θα δώσουν και την ζωή τους για την Ελλάδα;
Πως μπορούν άραγε να στέκονται προσοχή μπροστά στην γαλανόλευκη, όταν ο μόνος λόγος που την χρησιμοποιούν είναι για περιτύλιγμα των κονταριών με τα οποία σπάνε πάγκους μικροπωλητών και χτυπούν αθώους πολίτες σε συμπλοκές;
Και όμως μπορούν! Και όμως βρίσκονται ακόμα στην Βουλή! Και όμως στις δημοσκοπήσεις σημειώνουν συνεχή ανοδική πορεία!
Και το ερώτημα είναι: Μα γιατί;
Η Ελλάδα μοιάζει πλέον με έναν ηλικιωμένο, με “γαϊδουρινή” ωστόσο υπομονή σκορπιό, ο οποίος έχει περικυκλωθεί από την φωτιά. Ο σκορπιός είναι περήφανος και θέλει να αυτοκτονήσει με το ίδιο του το κεντρί… Όμως το δηλητήριο είναι αποδυναμωμένο.
Η φωτιά είναι η οικονομική κρίση, καθώς και όλοι οι τομείς που έχει κατακρεουργήσει τα τελευταία επτά χρόνια. Το κεντρί δεν είναι άλλο, από την Χρυσή Αυγή.
Την σκοτώνει όσο πιο βάρβαρα, αργά και επώδυνα μπορεί! Το μαρτύριο της σταγόνας μοιάζει “ψεγάδι” μπροστά στο μαρτύριο της Χρυσής Αυγής. Της Χρυσής Αυγής που όσο η φωτιά δεν σβήνει θα μεσουρανεί!
Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου…
