Η εθνική υπερηφάνεια του τίποτα

Πέρασε η 28η Οκτωβρίου και για ακόμη μια φορά δελτία ειδήσεων και διάφορα ΜΜΕ ασχολούνται με τις μίνι φούστες των μαθητριών και με τη “σέξυ καθηγήτρια που έκλεψε τις εντυπώσεις.” Για ακόμα μια χρονιά συζητάμε για το αν θα πρέπει ο μετανάστης μαθητής που έβαλε τα γυαλιά στους γηγενείς, να κρατήσει τη σημαία, για το δήθεν συγκινητικό μήνυμα του πιλότου του F16 στη στρατιωτική παρέλαση και για το πόσο εθνικά υπερήφανοι νιώθουμε που είδαμε στράτευμα και μαθητές να κάνουν βόλτα στους δρόμους μας. Για ακόμα μια φορά τα δελτία έπαιξαν τις copy paste από πέρυσι δηλώσεις των πολιτικών, για ακόμα μια φορά ακούσαμε κενές εθνικοπατριωτικές κορώνες, για ακόμα μια φορά κάποιοι ένιωσαν εθνικά υπερήφανοι με το τίποτα.

Είναι στενάχωρο ότι η κοινωνία μας, οι εκπαιδευτικοί μας και τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν έχουν βρει έναν τρόπο για να τιμούμε τον αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία με διαφορετικό τρόπο. Η αντίσταση των Ελλήνων το ’40 είναι ίσως ότι πιο γενναίο έχει να επιδείξει το έθνος μας. Μια μικρή χώρα αντιστάθηκε στον φασισμό, τον ναζισμό, τον επεκτατισμό, τη σκλαβιά και τη μιλιταριστική κοινωνία που ήθελαν να επιβάλουν οι υπερδυνάμεις του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Και για να γιορτάσουμε τον αγώνα απέναντι σε όλα αυτά, αναγκάζουμε παιδάκια και μαθητές να παρελαύνουν στρατιωτικά. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Στην παρέλαση στη Σαντορίνη, είκοσι θρασύδειλοι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στην αριστούχο σημαιοφόρο του γυμνασίου Εμπορείου, επειδή ήταν αλβανικής καταγωγής. Στην χώρα, όπου οι νενοναζί τιμούν την επέτειο κατά του ναζισμού. Όπου οι φανατικοί υπέρμαχοι των παρελάσεων, αμαυρώνουν τον ίδιο τον θεσμό. Πόση ειρωνεία, μέσα σε τόσες λίγες γραμμές…

Ακόμα και σήμερα, αυτοί οι άνθρωποι παρασιτούν γύρω μας, χωρίς να κάνουμε απολύτως τίποτα. Για ποιες παρελάσεις και πέρα-δώθε μιλάμε, για ποια ιστορική μνήμη και για ποια εθνική αξιοπρέπεια, όταν στην επέτειο κατά του φασισμού, ανεχόμαστε να συνυπάρχουμε με τους δικούς μας φασίστες;

Και από την άλλη η Δικαιοσύνη. Η αγνή και αμόλυντη ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία δίνει το ελεύθερο στους δικαστές να μην υποβάλλουν ολοκληρωμένα πόθεν έσχες, η οποία αποφασίζει να κρατήσει στη φυλακή την Ηριάννα και τον Περικλή με ελλιπή στοιχεία και η οποία προστατεύει τους πάμπλουτους επιχειρηματίες από το να πληρώσουν για να έχουν τηλεοπτικά κανάλια. Αλλά ακόμα δεν έχει κλείσει στη φυλακή τον Ρουπακιά και τους ομοίους του. Ακόμα δεν έχει θέσει εκτός νόμου την εγκληματική οργάνωση, κοντά έξι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μετά από τόσες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, μετά από τόσα ντοκουμέντα και μαρτυρίες, μετά από τόσες ομολογίες.

Ακόμα αφήνουμε είκοσι τσάμπα μάγκες να τραμπουκίζουν ένα κοριτσάκι. Εδώ που τα λέμε δεν είναι ικανοί και για περισσότερα…