ΓΙΑ ΝΑ µη δουλευόµαστε περί δήθεν λιτότητας σε όλο τον ευρύ και στενό δηµόσιο τοµέα, είναι καιρός να πούµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους.
Σ αυτή τη χώρα ποτέ δεν ήταν όλοι ίσοι. Πάντα υπήρχαν εξαιρέσεις σε νόµους και κανόνες που έβγαζαν µάτι.
Τώρα όµως η συγκυρία δεν σηκώνει ούτε ντρίµπλες ούτε κουτοπονηριές ούτε βολέµατα από το παράθυρο.
Ή θα ισχύσουν για όλους τα σκληρά µέτρα ή το Μνηµόνιο θα τιναχτεί στον αέρα µέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κοινωνικής έκρηξης. Και εξηγούµαι.
Διάφοροι διοικητές παντός είδους οργανισµών έχουν προχωρήσει σε προσλήψεις κολλητών χωρίς φανερές διαδικασίες και µε προκλητικές για την παρούσα συγκυρία αµοιβές.
Διευθυντικά στελέχη µε παχυλούς µισθούς, εταιρείες συµβούλων για ακατανόητες παροχές υπηρεσιών και σπατάλες για λειτουργικά έξοδα µε την κεκτηµένη ταχύτητα του παρελθόντος συνεχίζουν να βαθαίνουν τις µαύρες τρύπες. Η τύχη και ατυχία αυτής της κυβέρνησης είναι ότι, πλέον, οι πολίτες δεν είναι αδιάφοροι. Παρακολουθούν και καταγράφουν αυτά που βλέπουν και ακούνε στη δουλειά και καθηµερινά µεταδίδουν τα ΜΜΕ µε απίστευτη ταχύτητα.
Δεν είµαι σίγουρος πόσο υπερβολικοί είναι οι ακροατές και οι αναγνώστες. Εχω πάντα επιφυλάξεις. Επειδή όµως στις καταγγελίες συνήθως η µία στις τρεις είναι πραγµατική, προτείνω όσο είναι νωρίς το εξής:
Ο Γιάννης Ραγκούσης να ζητήσει να ενηµερωθεί για τις συµβάσεις που υπογράφηκαν τους τελευταίους 11 µήνες ή πρόκειται να υπογραφούν σε όλους τους φορείς του Δηµοσίου. Ο υπουργός Εσωτερικών έχει το κύρος, την εξουσία, την έσωθεν και έξωθεν καλή µαρτυρία ώστε να κλείσει τα παράθυρα και να επιβάλει κανόνες ισονοµίας.
Και αυτό πρέπει να γίνει χωρίς καθυστέρηση, διότι, αν για παράδειγµα έχει δοθεί σε διευθυντή µηχανογράφησης µισθός άνω των 10.000
ευρώ, άντε να συγκρατήσεις την οργή του συνταξιούχου.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “