ΣΤΟ φαρμακείο ενός ορεινού χωριού- δεν είναι το μοναδικό- τα βιβλιάρια του ΟΓΑ είναι όλα στο συρτάρι του φαρμακοποιού. Τοπικός γιατρός και φαρμακοποιός κάνουν πάρτι. Με πρόσχημα την εξυπηρέτηση των ηλικιωμένων, αφού τα φάρμακα πηγαίνουν στο σπίτι της γιαγιάς, χρησιμοποιούν τα βιβλιάριά τους όπως θέλουν. Δεν είναι μια απλή μπαγαποντιά, είναι πολυετής φάμπρικα.
Και επειδή όλοι μας ξέρουμε πολλές τέτοιες ιστορίες, κάποτε πρέπει να τελειώνουμε. Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη. Δεν έχει την πολυτέλεια να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Ο φόβος για χρεοκοπία είναι τόσο ορατός που δεν αφήνει περιθώρια για παιχνίδια, ρουσφέτια και εξαιρέσεις.
Ενώ λοιπόν οι υπουργοί λένε τα κακά νέα, ψηφίζουν σκληρούς νόμους, δυσαρεστούν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος, στο επόμενο βήμα μπαίνει φρένο. Το κράτος, αυτό που λέμε μηχανισμός, αργεί να υλοποιήσει τις αποφάσεις. Κορυφαίο παράδειγμα είναι η συνεχιζόμενη αιμορραγία των ασφαλιστικών ταμείων. Οσο και εάν ψαλιδιστούν οι συντάξεις, το σύστημα θα βουλιάξει εάν συνεχιστεί η λεηλασία από το αμαρτωλό τρίγωνο, του γιατρού, του φαρμακοποιού και του προμηθευτή.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “