Ειλικρίνεια

Πόση ώρα θέλει μια φήμη να φτάσει από την Πλατεία Κολωνακίου στη Γαύδο ή στον  Εβρο και να επιστρέψει ως δήθεν «σίγουρη» πληροφορία, μέσω Λονδίνου, στην Πλατεία Συντάγματος; Λιγότερο από μισή ώρα και αυτό έχει μετρηθεί τουλάχιστον δέκα φορές από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα.
Εχει μετρηθεί επίσης ότι οι πιο επικίνδυνες ημέρες για διακίνηση φήμης ότι η χώρα πάει για χρεοκοπία και τις επόμενες ώρες ανακοινώνεται στάση πληρωμών και δέσμευση καταθέσεων είναι όταν επίκειται μια κρίσιμη συνάντηση του Πρωθυπουργού ή βρίσκεται σε εξέλιξη μια δραματική συνεδρίαση – είναι οι περισσότερες – στελεχών της κυβέρνησης. Χθες όμως, με αφορμή μια ακόμη σύσκεψη Παπανδρέου – Βενιζέλου και στενών συνεργατών, η φημολογία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τσάκισε τα ήδη διαλυμένα νεύρα των πολιτών, νέκρωσε επί ώρες την ημιθανή χρηματαγορά, ενώ το κράτος κατέβασε ρολά. Και το χειρότερο: κυβερνητικά στελέχη αποκάλυπταν τον πανικό τους με τηλεφωνήματα σε πιθανές και απίθανες πηγές με το γνωστό ερώτημα «τι ακούς;».
Θα πείτε: φταίει και γι’ αυτό η κυβέρνηση; Τι να κάνει όταν οι απειλές περί χρεοκοπίας και εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη εκτοξεύονται σαν ρουκέτες καθημερινά από τα χείλη αρμόδιων και αναρμόδιων ευρωπαίων αξιωματούχων; Και όμως, μπορεί να κάνει το αυτονόητο: εφόσον η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες πολέμου, πριν από κάθε σημαντική σύσκεψη να ανακοινώνει το θέμα που πρόκειται να συζητηθεί με απόλυτη ειλικρίνεια. Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο θα βάλουν φρένο στη διακίνηση της φήμης τα υπεύθυνα ΜΜΕ και οι νοήμονες πολίτεςΤο άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”