Δεν χρειάζεται να µας το πουν ξανά οι «προστάτες» µας. το εµπεδώσαµε και έχουµε συµφωνήσει ότι στην Ελλάδα τα κάναµε όλα λάθος. Φερθήκαµε – όχι όλοι αλλά τέλος πάντων – επί χρόνια σαν µεθυσµένοι στα µπουζούκια και κοροϊδεύουµε τις Βρυξέλλες µε πλαστά στοιχεία. Μαστιγωνόµαστε αρκετά εδώ και 14 µήνες, ενώ θα πληρώσουν τα σπασµένα δυστυχώς και τα παιδιά µας. Μετά ήρθαν οι ίρλανδοί που δεν ήταν σαν εµάς. Εκεί τα λάθη τα έκαναν οι άπληστοι τραπεζίτες. το αποτέλεσµα όµως ίδιο. Η χώρα οδηγήθηκε αλυσοδεµένη στον µηχανισµό στήριξης. Στη συνετή Πορτογαλία δεν έχει καταλάβει κανείς ποιος ακριβώς έκανε το λάθος. ούτε φοροφυγάδες είναι οι πολίτες ούτε ψεύτικα στοιχεία έστειλαν οι κυβερνήσεις τους στις Βρυξέλλες.
Γιατί λοιπόν η χώρα έπεσε στα βράχια; Η ερµηνεία των «ειδικών» είναι ότι δεν µπόρεσε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική. Να φτάσει δηλαδή τη Γερµανία και την αυστρία µια µικρή φτωχή χώρα του Νότου. Προφανώς δουλευόµαστε για να µην παραδεχθεί ευθέως η Ευρωπαϊκή Ενωση ότι στήθηκε από την αρχή λάθος η αρχιτεκτονική του ευρώ και δεν σταθµίστηκαν οι ασυµµετρίες που προκαλεί το κοινό νόµισµα. ∆εν είναι ντροπή για τους Γερµανούς και τούς Γάλλους να παραδεχθούν ότι αλλιώς έβλεπαν τα πράγµατα πριν από 11 χρόνια και αλλιώς εξελίχθηκαν. Γι’ αυτό υπάρχουν πολιτικές ηγεσίες για να αλλάζουν τη ρότα του πλοίου όταν… χαλάει ο καιρός. Η συνθήκη του Μάαστριχτ δεν είναι η αγία Γραφή για να συνεχίσουµε να την επικαλούµαστε µε ευλάβεια και πειθαρχία καλβινιστή επισκόπου. Η Ευρώπη, εάν πράγµατι το εννοεί ότι θέλει να παραµείνει ενωµένη, πρέπει να δράσει χωρίς άλλη καθυστέρηση. Να αλλάξει τις συνθήκες – ταµπού, να γίνει ευέλικτη και να δώσει συνολικές πολιτικές λύσεις οι οποίες θα υπερκαλύπτουν τις λογιστικές ρυθµίσεις. Και λύση είναι ανάγκη να δοθεί τώρα γιατί ακολουθεί στην κατηφόρα η ίσπανία…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “