Το κράτος δεν ήταν ποτέ έντιµο µε τους µισθωτούς και δεν είναι ούτε τώρα

Προσωπικά δεν έχω πεισθεί ότι η µείωση των µισθών στον ιδιωτικό τοµέα θαλύσει τοπρόβληµα της αγωνιστικότητας της χώρας. Προφανώς µιλάω για εκείνους που παίρνουν µέχρι 2.500 ευρώ και όχι για τα µεγαλοστελέχη, γιατί οι αµοιβές τους – όσων κατάφεραν να παραµείνουν στη σκηνή – έχουν πάρει απότοµη κατηφόρα.

ας συµφωνήσουµε όµως για την οικονοµία της συζήτησης πως έχουν δίκιο οι «γκουρού» της τρόικας που επιµένουν, ότι εφόσον δεν µπορεί να υποτιµηθεί το νόµισµα είναι αναγκαία η λεγόµενη εσωτερική υποτίµηση και αυτή προϋποθέτει πραγµατική περικοπήόλων των αµοιβών σε ιδιωτικό και δηµόσιο τοµέα. Στον επόµενο τόνο αρχίζει ο παραλογισµός του κράτους που ενισχύει την κοινωνική απειθαρχία και δίνει επιχειρήµατα σε όσους από ανοησία ή απελπισία ποντάρουν στο κίνηµα του «∆εν πληρώνω». είναι αυτονόητο ότιη Πολιτεία για να πείσει τους µισθωτούς να συνεχίσουν να σέρνουντο κάρο στην ανηφόρα πρέπει ναείναι δίκαια και έντιµη µαζίτους. ∆εν ήταν όµως ποτέ και δεν είναι ούτε τώρα.Πέραν της αυτονόητης υποχρέωσής της να εντοπίσει επιτέλους, τους «µπαγαπόντηδες» και «απατεώνες» φοροφυγάδες έχει και άλλη µεγάλη ευθύνη: να σηµατοδοτήσει η ίδιαµε στοχευόµενεςκινήσεις την εσωτερική υποτίµηση µέσα από τους φορείς που ελέγχει άµεσα ή έµµεσα. παράδειγµα; τα διόδια που τα πληρώνουµε πανάκριβα για τις µελλοντικές υπηρεσίες που… θα µας προσφέρουν οι δρόµοι που… θα γίνουν στο µέλλον, µπορούν άµεσα να µειωθούν οι τιµές τους µε επιµήκυνση του χρόνου της παραχώρησής τους σε ιδιώτες. Και να ακολουθήσουν, έστω µε συµβολικές µειώσεις, ΔΕΗ, οτε, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και κρατικές τράπεζες. το επιχείρηµα ότι οι συγκοινωνίες είναι χρεοκοπηµένες είναι κατανοητό, αλλά είναι αδύνατο να µείνουν και… η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. ετσι θα αρχίσει το ντόµινο της µείωσης των τιµώνστα είδη πρώτης ανάγκης, η οποία έπρεπε να είχε γίνει από χθες.

εάν δεν γίνουν τώρα δραστικές κινήσεις, η εσωτερική υποτίµηση στο σύνολο της πραγµατικής οικονοµίας δεν θα επιτευχθείποτέ. τοµόνο που θα συµβεί µε βεβαιότητα είναι γενίκευση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “