Είναι προφανές ότι για τον κακό µας τον… καιρό φταίνε πάντα οι ξένοι. Ενας από τους πολλούς µύθους που κουβαλάµε στην καµπούρα µας είναι η περίφηµη «βαυαροκρατία» που έχει περάσει στις µαύρες σελίδες της µυθολογίας µας.
Επειδή η πραγµατική ιστορία δεν γράφεται µε παραµύθια, η αλήθεια είναι ότι οι δυο από τους τρεις γερµανούς αντιβασιλείς που ήρθαν στη χώρα µε τον Οθωνα, σε αντίθεση µε τον αδύναµο και άβουλο πρώτο βασιλιά της Ελλάδας, ήταν σοβαροί άνθρωποι. Λειτουργούσαν µε σύστηµα, δεν έλεγαν µπούρδες και δούλευαν µε χαρτί και µολύβι.
Ο πιο σηµαντικός – για τους ιστορικούς – ήταν ο Γεώργιος Λουδοβίκος Φον Μάουρερ ο οποίος έβαλε τις πρώτες σοβαρές δοµές τουςκράτους. Μάλιστα εάν δεν τον έδιωχναν οι Αγγλοι και είχε µείνει λίγο παραπάνω στην Αθήνα, η χώρα θα είχε αποκτήσει το κτηµατολόγιο που δεν έχει, από το 1843.
Γιατί θυµήθηκα τους Βαυαρούς; Γιατί δεν έχω πλέον καµία αµφιβολία ότι ύστερα από 11 µήνες µπρος – πίσω, η Γερµανία αποφάσισε οριστικά να σώσει τον ναυαγισµένο Νότο και να διατηρήσει την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία στην ευρωζώνη. Αυτό είναι το καλό νέο. Το κακό είναι ότι η κηδεµονία του Βερολίνου για τα επόµενα πολλά χρόνια θα είναι ασφυκτική. Τίποτα δεν είναι τσάµπα στη ζωή και κυρίως δεν είναι τσάµπα το χρήµα.
Θα είµαστε τυχεροί εάν οι σύγχρονοι «αντιβασιλείς» που θα στείλει η Κοµισιόν – δηλαδή το Βερολίνο – να ελέγχουν τις δαπάνες µας και εποµένως τις προµήθειες, θα έχουν τη συγκρότηση και τον φιλελληνισµό του Μάουρερ και δεν θα είναι αετονύχηδες όπως τα µεγαλοστελέχη της Siemens. Και εκείνους Γερµανοί τούς επέλεξαν και πρέπει να θυµούνται κάθε φορά που µας κουνάνε το δάχτυλο ότι υπήρξαν οι µεγαλύτεροι εκµαυλιστές του πολιτικού µας συστήµατος.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “