Τραβάµε τ’ άλογο στην ανηφόρα

Η λαϊκή παροιµία περικλείει σοφία αιώνων και είναι αλάθητη. «Αµασε ρίξει τ’ άλογο, κατέβα να το σύρεις» λέει και ολόγος είναι προφανής: εάν προσπαθήσεις να το καβαλήσεις ξανά την ώρα που έχει αφηνιάσει θασε σκοτώσει, ενώ εάν το εγκαταλείψεις θα το χάσεις.

Εµείς πέσαµε από τ’ άλογο µε το κραχ του Χρηµατιστηρίου το 1999, δεν καταλάβαµε τίποτα, ανεβήκαµε ξανά, τρέξαµε σαν µεθυσµένοι, πέσαµε, χτυπήσαµε άσχηµα και τώρα πρέπει νατοσύρουµε στην ανηφόρα µόνοι µας. ∆εν χρειάζε ται να ακούσουµε άλλους σωτήρες αξιωµατούχους, γκουρού καθηγητές και προφήτες αναλυτές, για να καταλάβουµε ότι κανείς άλλος δεν µπορεί να τραβήξει τ’ άλογο για λογαριασµό µας. Οι δανειστές µας, και αυτοί που µας αγαπούν και αυτοί που είναι αδιάφοροι για την περίπτωση µας, θα βγάλουν λεφτά από την ανάγκη µας και αυτό είναι ξεκάθαρο.

Ξεκάθαρο είναι επίσης ότι οι µεγάλες επενδύσεις είναι ανέκδοτο και έλληνες επενδυτές δεν υπάρχουν. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ζάπλουτοι αετονύχηδες συµπατριώτες µας που θησαύρισαν µε την επιπολαιότητα όλων των άλλων στο Χρηµατιστήριο κι έχουν «τσιµεντώσει» εδώ και χρόνια τα χρήµατά τους στους φορολογικούς παραδείσους. Τώρα είναι άνετοι, κόβουν βόλτες στο Κολωνάκι και µας εξηγούν πώς θα δουλεύουµε χωρίς να πληρωνόµαστε.

Τι µας απέµεινε; Να θυµηθούµε τις δουλειές που έχουµε ξεχάσει απ’ όταν ανακαλύψαµε ότι τις βαριές δουλειές τις κάνουν οι αλλοδαποί και να χρησιµοποιήσουµε ξανά τα χέρια µας. Η Ελλάδα είναι παράδεισος για τη παραγωγή δεκάδων προϊόντων µεσογειακής διατροφής που γίνονται ανάρπαστα σε Ευρώπη και Αµερική. Οι επιχειρήσεις αυτές θέλουν λίγα χρήµατα για να στηθούν, φαντασία, µεράκι και πολλή δουλειά.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “