Να σπάσουν το καλούπι

Οι κερδοσκόποι µπορεί να είναι οι κακοί της ιστορίας, δεν είναι όµως ανόητοι. Γι’ αυτό βρίσκονται κάθε µέρα ένα βήµα µπροστά από τους αδύναµους ηγέτεςτης Ευρώπης οι οποίοι διαχειρίζονται σαν αγχωµένοι λογιστές τη βαθύτερη πολιτική κρίση µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Δείχνουν να µην κατανοούν, δήθεν, ότι ήταν λάθος η συνταγή και του Μάαστριχτ και του διαβόητου Συµφώνου Σταθερότητας. Με απλά λόγια, δεν παραδέχονται ότι το καλούπι του ευρώ ήταν ελαττωµατικό. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία ακολούθησαν εντελώς αντίθετους δρόµους για να βρεθούν στην ίδια κατάντι α,µε Μνηµόνιο και σκληρή λιτότητα.

Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός της περασµένης άνοιξης και µπορούµε να παρατηρούµε µε περισσότερη ψυχραιµία την κατηφόρα, πρέπει να είµαστε αφελείς για να πιστεύουµε ότι ο εφιάλτης που ζούµε είναι αποτέλεσµα µόνο της σπάταλης διαχείρισης απείθαρχων χωρών. Αυτό ήταν η αφορµή για να αρχίσει το πάρτι των αγορών στην ανοχύρωτη ευρωζώνη. Εσπασαν πρώτα τον πιο σάπιο κρίκο της αλυσίδας που ήταν η Ελλάδα, µετά µπήκαν στην Ιρλανδία µε τους λαίµαργους τραπεζίτες και είναι θέµα χρόνου η άλωση της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας ώσπου η φούσκα του δηµόσιου χρέους να σκάσει στη Γαλλία. Η λογιστική διαχείριση του οικονοµικού πολέµου είναι προφανές ότι δεν φοβίζει τους κερδοσκόπους γιατί πλέον δεν στοιχηµατίζουν στη χρεοκοπία του Νότου αλλά στη διάλυση της ευρωζώνης. Και αυτό θα συνεχιστεί όσο η Γερµανία εκπέµπει διφορούµενα µηνύµατα. Εάν λοιπόν πράγµατι η ατµοµηχανή της Ευρώπης επιθυµεί να διατηρήσει το ενιαίο νόµισµα, χωρίς άλλη καθυστέρηση πρέπει να προχωρήσει στην οικονοµική ενοποίηση της Ευρώπης µε νέους κανόνες και νέα εργαλεία. Ετσι, µαζί µε τα άλλα οφέλη, θα δώσει και την ευκαιρία στον Νότο για µια νέα αρχή. Εάν πάλι έχει µετανιώσει και θέλει να είναι µόνη της ή να µείνει µόνο µε τους δορυφόρους της, τώρα είναι η σωστή στιγµή να το πει, προτού ξεχειλίσει από την Αθήνα µέχρι το Παρίσι η οργή των απελπισµένων.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “