Ο Μωυσής και η Αγία Γραφή

Το χέρι χέρι µε την τρόικα και το «έτσι είναι εάν έτσι νοµίζετε» είναι παρελθόν. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση γυρίζει σελίδα. Εγκαταλείπει την παθητική στάση έναντι των δανειστών της, προκαλεί την Κοµισιόν να απαγκιστρωθεί από τους αυταρχισµούς και τα γερµανικά τελεσίγραφα, και να προχωρήσει σε πολιτική λύση στην αντιµετώπιση των µεγάλων ελλειµµάτων των αδύναµων κρίκων της αλυσίδας. Είναι προφανές ότι η ελληνική κοινωνία εξήντλησε τα περιθώρια των αντοχών και των ανοχών της. Και κυρίως έχασε το κουράγιο της. Οι µισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι τίµιοι επαγγελµατίες έχουν γονατίσει. Το περίφηµο λίπος των Ελλήνων που παπαγαλίζουν στις Βρυξέλλες, το έχουν αποθηκεύσει όλο οι φοροφυγάδες, τους οποίους δυστυχώς στη µεγάλη τους πλειονότητα οι εισπρακτικοί µηχανισµοί απέτυχαν να εντοπίσουν. Προφανώς αστειεύεται ο κ. Ολι Ρεν όταν ζητά τη λήψη και νέων σκληρών µέτρων, επειδή κάθε φορά που µετράει το έλλειµµα της χώρας το βρίσκει µεγαλύτερο. Η στάση της κυβέρνησης εδώ που έφθασαν τα πράγµατα οφείλει και πρέπει να είναι σταθερή και αταλάντευτη:

ό,τι δώσαµε δώσαµε. Πήραµε τα πιο επώδυνα µέτρα µε τον πιο βίαιο τρόπο πρώτοι απ’ όλους. Κάναµε αυτά που έπρεπε κι ας ήταν περισσότερα απ’ όσα µπορούσαµε να αντέξουµε. Τώρα εάν οι σκληροί της Ευρώπης κόπτονται πράγµατι για την Ενωµένη Ευρώπη και για την τύχη του ισχυρού ενιαίου νοµίσµατος, ας κάνουν κάτι κι αυτοί. Τα µεγάλα οικονοµικά προβλήµατα είναι καθαρά πολιτικά και απαιτούν πολιτικές λύσεις, τώρα που ο κόµπος έφθασε στο χτένι. Μειώστε και άλλο τις δαπάνες, πάρτε βοήθεια µε τοκογλυφικά επιτόκια, αλλά αγοράστε και καµιά γερµανική φρεγάτα, όλα µαζί είναι αδύνατο να τα σηκώσουν οι ώµοι µας. Και στο κάτω κάτω, το Σύµφωνο Σταθερότητας δεν είναι ούτε η Αγία Γραφή ούτε οι 10 εντολές του Μωυσή. Οι συµφωνίες αλλάζουν όταν πρέπει να αλλάξουν.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “