Ομηροι του μεγαλομπακάλη

ΤΟ 1970 μια οικογένεια χρειαζόταν λιγότερα από 40 προϊόντα από τον μπακάλη, τον χασάπη και τον μανάβη για να ζήσει αξιοπρεπώς. Σήμερα ένα σύγχρονο νοικοκυ- ριό, με τις ανάγκες που δημιούρ- γησε το καταναλωτικό μοντέλο ζωής, χρειάζεται όπως λένε οι ειδικοί 175!- σχεδόν όλα εισαγόμενα. Από το εδικό σφουγγαράκι της κουζίνας μέχρι το ολλανδικό τυρί και το γερμανικό ζαμπόν.

Μπορεί η κατανάλωση να έχει μειωθεί, αλλά η μείωση είναι μικρή για την κατάσταση που βρισκόμαστε. Και αυτό γιατί ακόμη αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι η κρίση θα κρατήσει πολύ και πρέπει να αλλάξουμε ριζικά τις συνήθειές μας για να επιβιώσουμε.

Φωνάζουμε για την ακρίβεια και δικαίως, έχω πειστεί όμως πως όσοι έλεγχοι και εάν γίνουν, όσες νέες διατάξεις και εάν προστεθούν στο δαιδαλώδες νομοθετικό μας πλαίσιο, η ακρίβεια δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί από το κράτος. Πάντα θα βρίσκουν τερτίπια τα καρτέλ και οι μπακάληδες να αυξάνουν τις τιμές εφόσον υπάρχουν πελάτες που αγοράζουν τα προϊόντα τους.

Μία λύση υπάρχει. Να περιορίσουμε τις ανάγκες μας για ένα πολύ μεγάλο διάστημα. Να βγούμε από την ομηρεία των 175 δήθεν αναγκαίων προϊόντων. Στο χέρι μας είναι. Οπως στο χέρι μας είναι να μην κατεβαίνουμε στο κέντρο της Αθήνας με το αυτοκίνητο και ύστερα να θυμώνουμε με τον παρκαδόρο που μας πήρε 15 ευρώ.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “