Η Αθήνα είναι μικρό χωριό στο οποίο μιλούν πολλοί και επιδεικνύονται περισσότερο από όσο χρειάζεται. Στη μέση του χωριού είναι μια μικρή γειτονιά- η παρέα των πλουσίων, στην οποία κατά καιρούς μπαινοβγαίνουν πολιτικοί δύο κατηγοριών.
Αφελείς που θαμπώνονται από τη μεγάλη ζωή και καπάτσοι οι οποίοι συνειδητά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αντάλλαγμα χορηγίες τύπου Μαντέλη. Σ΄ αυτή τη γειτονιά όλοι ξέρουν για όλους τα πάντα. Και για την επαγγελματική και για την προσωπική τους ζωή.
Ξέρουν και περισσότερα από όσα τους χρειάζονται στις μπίζνες, γιατί το κουτσομπολιό είναι η μεγάλη ψυχοθεραπεία τις ατέλειωτες ώρες της κοσμικής βαρεμάρας. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος ήταν περιζήτητος σ΄ αυτή την παρέα. «Εξυπνο», «μορφωμένο» και «πολύ επιτυχημένο» τον αποκαλούσαν οι επώνυμοι Αθηναίοι, ενώ οι γυναίκες πρόσθεταν με θαυμασμό:
«Και πάνω από όλα ευγενής και γοητευτικός». Ετσι μπαινόβγαινε με άνεση στις βίλες και στα σκάφη των ντόπιων ισχυρών. Χρησιμοποίησε και τον χρησιμοποίησαν, εκμαύλισε και τον εκμαύλισαν. Και στο τέλος το σύστημα τον βράβευσε ως τον καλύτερο επιχειρηματία της χρονιάς παρουσία του τότε πρωθυπουργού της χώρας κ. Κ. Καραμανλή. Και όλοι όσοι σήμερα κάνουν πως δεν τον ξέρουν, χειροκροτούσαν όρθιοι τον άνθρωπο που κατάφερε να μπλέξει στο κύκλωμα της διακίνησης μαύρου χρήματος και της μίζας όσους ήταν διατεθειμένοι να μπλεχτούν. Δημιούργησε ομάδα- δίκτυο δράσης με αυστηρούς συνωμοτικούς κανόνες.
Δίκαια πήρε το βραβείο.
Μόνον ο άγιος Εφραίμ διέθετε το ταλέντο του και θα μπορούσε με άνεση να συγκριθεί μαζί του.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “