ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ θέση ευθύνης που να τη διατηρεί κάποιος στην ελεύθερη αγορά αν αποτύχει στους στόχους που του έθεσαν. Και όσο πιο ψηλά βρίσκεται στη σκάλα της ιεραρχίας τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνει στην πτώση. Γράφεται μάλιστα στη μαύρη λίστα της πιάτσας των φαρμακόγλωσσων «μανατζεραίων»και μένει στα αζήτητα.
Μόνη εξαίρεση αποτυχίας υψηλόβαθμων στελεχών που παρότι πέφτουν σε απανωτές γκάφες διατηρούν τις θέσεις τους, με ασύλληπτες για τη συγκυρία αμοιβές, είναι τα παιδιά της τρόικας. Διοίκησαν επί 4 χρόνια και τα έκαναν όλα στάχτη και θρύψαλα. Τα χρήματα που χάθηκαν από την ύφεση είναι σχεδόν ίσα με το ΑΕΠ της Βουλγαρίας. Δηλαδή εξαφανίστηκε ο πλούτος μιας ολόκληρης χώρας. Η αποτίμηση της αποτυχίας δεν είναι πολιτική, ώστε να έχει πολλές ερμηνείες . Είναι άκρως οικονομοτεχνική και γίνεται από ανθρώπους που μιλούν τη δική τους γλώσσα.
Αντιλαμβάνομαι, ίσως, πως όσοι διαχειρίστηκαν τη χρεωκοπία, από φόβο, έπεσαν στην παγίδα της απειλής του Σόιμπλε ότι θα μας πετάξουν από το ευρώ. Μου είναι αδιανόητο, όμως,να μην απαιτούν -τουλάχιστον τώρα- να φύγουν από τα πόδια τους οι μαθητευόμενοι μάγοι. Στις 16 Ιανουαρίου θα έχουν την ευκαιρία στο Στρασβούργο, όταν θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα του καταστροφικού σχεδίου για την Ελλάδα. Μικρό το ρίσκο της απαίτησης. Μεγάλη η συμβολική της αξία. Ασε που μπορεί οι αντικαταστάτες τους να είναι πιο σοβαροί ανθύπατοι.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014