Η ΚΡΙΣΗ είναι τελικά ο μεγάλος «δολοφόνος» των πολιτικών. «Καθάρισε» μέσα σε 5 χρόνια όλους τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής: Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος, δεκάδες υπουργοί και φιλόδοξα στελέχη βγήκαν από το κάδρο. Τους ρούφηξε στη δίνη της η χρεοκοπία και ανέδειξε τον Αλέξη Τσίπρα πρώτα ως ελπίδα των αγανακτισμένων και μετά ως απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού. Ο καθένας, χωρίς αμφιβολία, είπε το δικό του «όχι» στο δημοψήφισμα. Όλοι όμως έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον ίδιο. Η φρεσκάδα, το ταλέντο, η ρητορική ικανότητα και η υπόσχεση για το τέλος της αιματηρής λιτότητας μίλησαν στην ψυχή της μεγαλύτερης μερίδας των ψηφοφόρων.
Μέσα στη μέθη της μεγάλης νίκης και του απόλυτου ελέγχου της εσωτερικής σκηνής, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεν πρέπει να ξεχάσουν ούτε στιγμή ότι οι ίδιοι ψηφοφόροι έδωσαν το 2010 τη δεύτερη ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος δεν ήταν και χαρισματικός όπως ο Τσίπρας. Ζήτησε επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του στις αυτοδιοικητικές εκλογές και την πήρε με άνεση. Και μετά άρχισε η κατηφόρα. Ήταν τόσο μεγάλη η γλίστρα που σύντομα έριξε λευκή πετσέτα. Παράδωσε την εξουσία στον Σαμαρά με ενδιάμεση στάση λίγων μηνών στον Παπαδήμο.
Τι δηλοί ο μύθος; Ένα ακόμη λάθος αν αθροίσει ο Αλέξης Τσίπρας στα πολλά αυτού του πενταμήνου, ενδεχομένως να είναι αρκετό και μοιραίο για να μετατρέψει τον θρίαμβό του σε κόλαφο.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 12 Ιουλίου 2015.