Υπόθεση εργασίας: ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ευθύνεται για το σημερινό χάος. Δεν ήταν αφελής, ούτε ο ίδιος ούτε οι νεοσύλλεκτοι υπουργοί του. Κατάλαβαν εγκαίρως ότι το πλοίο θα πέσει σε παγόβουνο και έκαναν, με καθαρή σκέψη και αποφασιστικότητα, όλα όσα έπρεπε για να το αποφύγουν. Ήταν όμως θέλημα Θεού να συμβεί το μοιραίο και συνέβη. Και ύστερα συνομώτησε το σύμπαν. Ολιγάρχες, τραπεζίτες, μιντιάρχες έστησαν παγίδες στον αρχηγό για να του πάρουν το θώκο. Μετά παρέσυραν μαζί τους τους ισχυρούς του κόσμου και όταν εκείνος ξεστόμισε στις Κάννες τη λέξη δημοψήφισμα, τον έστειλαν σπίτι του. Ακόμη κι αν στο μυθιστόρημα του μέλλοντος τα πράγματα γραφτούν έτσι, η σειρά του Παπανδρέου πέρασε. Οι πολίτες, σε ποσοστό 96%, του ζητούν να αποσυρθεί από την πολιτική. Άρα είναι μάταιο να παλεύει για την ανακατάληψη του οχυρού. Τώρα είναι η σειρά του Βαγγέλη Βενιζέλου. Δίνει μάχη στην αρένα σε πολύ πιο κακές συνθήκες, χωρίς στελέχη με ακμαίο ηθικό και χωρίς πολλούς οπαδούς να τον χειροκροτούν. Αν στο τέλος της ημέρας ηττηθεί, στην καρέκλα του θα καθίσει άλλος. Όχι όμως ο Γιώργος. Η πολιτική είναι κρεατομηχανή που ανακυκλώνει πρόσωπα με απίστευτη ταχύτητα, και δεν τους αναγνωρίζει τα κληρονομικά δικαιώματα. Όσο νωρίτερα το καταλάβουν εκείνοι που ονειρεύονται την επιστροφή του «αδικημένου» σε άσπρο άλογο, τόσο καλύτερα για τους ίδιους και την παράταξη που τους ανέδειξε.
Το άρθρο του Γιάννη Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2014