Το πρώτο και το τελευταίο κεφάλαιο όλων των εγχειριδίων πολιτικής επικοινωνίας λένε το ίδιο πράγμα για τη διαχείριση μιας κρίσης: «Όταν βρεθείτε σε δύσκολη θέση, μην πείτε ψέματα». Η εμπειρία διδάσκει πως όταν οι προβολείς πέφτουν πάνω σ΄ ένα σκάνδαλο, αργά ή γρήγορα, όσα συνέβη- σαν θα βγουν στη φόρα. Τίποτα δεν μένει κρυφό στην πολιτική και στα μέσα ενημέρωσης.
Κάποιος θα μιλήσει από αφέλεια, κάποιος θα πει ότι ξέρει για λόγους εκδίκησης, κάποιος από φόβο και κάποιος άλλος για να διώξει από πάνω του ένα μέρος της ευθύνης. Έτσι, λίγο λίγο, σχηματίζεται το παζλ και φανερώνονται όλα. Οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση Ζαχόπουλου, είτε από άγνοια, είτε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, ήλπιζαν ότι θα ξεφύγουν από τη δίνη, με κρυφτούλι, ψέματα και μισές αλήθειες. Με αποτέλεσμα, όσο περνά ο καιρός, να βρίσκονται όλο και πιο μπλεγμένοι, καθώς κάθε μέρα πρέπει να ανακαλύψουν ένα ψέμα για να καλύψουν το προηγούμενο.
Απλώς υποτιμούν την κοινή γνώμη, η οποία, πριν ακόμη αποφανθεί η Δικαιοσύνη, έχει ήδη βγάλει την ετυμηγορία της για όλους και για όλα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “