Είναι πρωτοφανές στα μεταπολιτευτικά χρονικά αυτό που συμβαίνει τώρα στο πολιτικό μας σύστημα. Έχουμε μια κυβέρνηση, με ισχνή πλειοψηφία αλλά με νωπή λαϊκή εντολή και ισχυρό αρχηγό, μόλις τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές να βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Και μια αξιωματική αντιπολίτευση, με ξεκάθαρη και νέα εντολή από τη βάση στον αρχηγό της, να μην μπορεί να ορθοδοπήσει.
Η πτώση Ζαχόπουλου από τη βεράντα και η ροζ ιστορία του άνοιξαν το καπάκι της χύτρας, βγήκαν οι οσμές της σήψης και η χώρα αποσυντονί- στηκε. Εφόσον κανείς δεν αναλαμβάνει μια πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση, λέγοντας την πλήρη αληθεια με το όποιο κόστος, βγήκαν στον προσκήνιο τα γνωστά σενάρια που διακινούνται βεβαίως από κυβερνητικούς αξιωματούχους: οι μισοί ζητούν από τον Πρωθυπουργό να προχωρήσει σε διπλές εκλογές- αυτό σημαίνει ότι μέχρι τον Μάιο θα στήνουμε και θα ξεστήνουμε κάλπες- και οι άλλοι μισοί να προχωρήσει σε ριζικό ανασχηματισμό για να ανακατέψει δήθεν την τράπουλα.
Η πρόβλεψη των πιο ψύχραιμων είναι ότι δεν θα γίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Οι εκλογές αυτήν την ώρα κρύβουν παγίδες, ενώ ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση που οι βασικοί παίκτες- για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- είναι αμετακίνητοι, θα είναι παρωδία. Τι θα κάνει ο κ. Κ. Καραμανλής; Θα περιμένει να περάσει η μπόρα, ενώ η χώρα θα συνεχίσει να χάνει το ένα τρένο μετά το άλλο.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “