Το σόου στην πολιτική δεν είναι καταρχήν μεμπτό. Πολλές φορές μάλιστα είναι αναγκαίο. Μόνο που πρέπει κάπου να «ακουμπάει». Να είναι δηλαδή το περιτύλιγμα και όχι το κυρίως προϊόν. Να χρησιμοποιείται για να περάσει καλύτερα ένα μήνυμα στην κοινή γνώμη. Χρειάζεται επίσης η σκηνοθεσία να είναι ρεαλιστική ώστε να μην κυριαρχεί απροκάλυπτα το κοσμικό γεγονός του πολιτικού. Διότι αυτό ακριβώς συνέβη στο γεύμα Καραμανλή-Αβραμόπουλου. Πίσω από τις τηλεοπτικές φανφάρες φαινόταν καθαρά ότι είναι δύο ξένοι, που άλλα έχουν στο μυαλό τους και άλλα λένε. Δύο ξένοι σε μια παράσταση δημοσίων σχέσεων, μιας και προς το παρόν τουλάχιστον οι φιλοδοξίες τους δεν συναντώνται.
Και όταν πρόκειται για «θεατρική παράσταση», είναι προφανές ότι διακρίνεται ο πιο έμπειρος σε κάτι τέτοιο. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. έπαιξε στο γήπεδο του δημάρχου Αθηναίων. Ενέδωσε στην απαίτησή του το ραντεβού τους να γίνει θέαμα. Ο κ. Δ. Αβραμόπουλος τον παρέσυρε στο σόου της Ακρόπολης γνωρίζοντας ότι για μία ακόμη φορά θα είναι ο κυρίαρχος. Όπερ και εγένετο.
Το ερώτημα είναι γιατί ο πρόεδρος της Ν.Δ. δέχθηκε να παίξει σ’ αυτό το παιχνίδι; «Μα, για να δουν οι ψηφοφόροι ότι ο πρόεδρος κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει στο κόμμα τον δήμαρχο. Και αν στο τέλος δεν έρθει, εκείνος θα είναι εκτεθειμένος στη βάση του κόμματος», υποστηρίζουν όσοι θέλουν να δικαιολογήσουν τον κ. Κ. Καραμανλή.
Μόνο που οι ψηφοφόροι δεν είναι αφελείς και το πολύκροτο γεύμα περισσότερο τους μπέρδεψε παρά τους καθησύχασε. Εάν πράγματι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θέλει να αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ένας τρόπος υπάρχει: να ζητήσει από τον δήμαρχο να τοποθετηθεί ξεκάθαρα μέσα στον χρονικό ορίζοντα που εκείνος θα θέσει. Διαφορετικά αποδυναμώνει τη θέση του καθώς δίνει την εντύπωση ότι χωρίς τον κ. Δ. Αβραμόπουλο δυσκολεύεται να δώσει τη μάχη των εκλογών.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “