Ο Αναστάσιος Πεπονής είναι εκτός Κεντρικής Επιτροπής. Το ίδιο και ο Παναγιώτης Κρητικός, ο Ελευθέριος Βερυβάκης και ο Στέλιος Παπαθεμελής. Με λίγα λόγια ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας των κεντρογενών δεν συμμετέχει στο κορυφαίο όργανο του Κινήματος.
Εκτός. Αν. Πεπονής, Παν. Κρητικός, Ελ. Βερυβάκης και Στ. Παπαθεμελής έμειναν εκτός του κορυφαίου οργάνου του ΠΑΣΟΚ
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτό συνέβη με δική τους ευθύνη, αφού οι ίδιοι αποφάσισαν να μη θέσουν υποψηφιότητα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι κανένα στρατόπεδο δεν ήθελε αυτή την ώρα στις τάξεις του τους κεντρώους. Και το εκσυγχρονιστικό μπλοκ ήταν αναμενόμενο να τηρήσει αυτή τη στάση, αφού όλοι οι κεντρογενείς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, υπήρξαν τα τρία χρόνια που πέρασαν σκληροί επικριτές του Κώστα Σημίτη και με κάθε ευκαιρία σήκωναν ψηλά τα λάβαρα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Το μεγάλο ερώτημα για πολλούς είναι: «Ο Άκης γιατί τους ξέχασε;».
Η πρώτη αυθόρμητη απάντηση από βουλευτή-φίλο του υπουργού Άμυνας είναι: «Γιατί πρώτοι τον ξέχασαν εκείνοι και μάλιστα σε στιγμές δύσκολες. Και σαν να μη φτάνει αυτό, δύο χρόνια τώρα όπου σταθούν και όπου βρεθούν του ρίχνουν χτυπήματα κάτω από τη μέση».
Πριν από 3 χρόνια
Πρέπει να πάει κανείς σχεδόν τρία χρόνια πίσω, για να πάρει τα πράγματα από την αρχή. Ιανουάριος 1996, εκλογή πρωθυπουργού. Οι κεντρογενείς σε εκείνη την κρίσιμη μάχη προσπέρασαν τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Αλλά ακόμη και να μη συνέβη αυτό από όλους, σημασία έχει ότι αυτό αποτελεί βαθιά πίστη των επιτελών του υπουργού Εθνικής Άμυνας, οι οποίοι θεωρούν δεδομένο το ότι οι κεντρογενείς ψήφισαν στον πρώτο γύρο τον Γεράσιμο Αρσένη και στον δεύτερο τον Κώστα Σημίτη «μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να χάσει ο Άκης», όπως λένε χαρακτηριστικά κάποιοι φίλοι του υπουργού Άμυνας.
Λίγους μήνες αργότερα βέβαια, στο συνέδριο, οι κεντρογενείς στάθηκαν στο πλευρό του Άκη Τσοχατζόπουλου και έδωσαν μάχη για την εκλογή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Αυτός «ο ξαφνικός έρωτας» όμως κράτησε όσο και το συνέδριο και οι φίλοι του Α. Τσοχατζόπουλου λένε ότι δεν επρόκειτο για έρωτα, αλλά για «αναγκαστικό προξενείο», αφού κατά την άποψή τους οι κεντρογενείς εκείνη την περίοδο θα στήριζαν όποιον και αν είχε αντίπαλο ο Κώστας Σημίτης.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η σχέση των κεντρογενών με τον Άκη Τσοχατζόπουλο ήταν δύσκολη. Σχεδόν όλοι τους διαφωνούσαν με τις επιλογές και την τακτική του Άκη Τσοχατζόπουλου και το έλεγαν ανοιχτά, κάποιες φορές μάλιστα και με υποτιμητικά σχόλια. Όταν αστειεύονταν τον αποκαλούσαν «τον καλύτερο βουλευτή του Σημίτη» και όταν μιλούσαν σοβαρά για τη στάση του έλεγαν ότι «εάν είχε πάρει αποστάσεις από την κυβερνητική πολιτική και τους χειρισμούς του Πρωθυπουργού, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα».
Δεν τους στήριξε
Η κορυφαία στιγμή της αντιπαράθεσης των κεντρογενών με τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο ήταν τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου, στη Βουλή. Ο κ. Κ. Σημίτης είχε ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνησή του και 11 βουλευτές, ανάμεσά τους όλοι οι κεντρογενείς, συνάρτησαν την ψήφο τους με την αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής. Για δύο ώρες απειλήθηκε πτώση της κυβέρνησης και ο κ. Α. Τσοχατζόπουλος κάθε άλλο παρά στήριξε την πρωτοβουλία των «11» κάτι που οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των σχέσεών τους.
Κομμένες γέφυρες
Έτσι έφτασε το συνέδριο με κομμένες τις γέφυρες μεταξύ των κεντρογενών και των επιτελών του υπουργού Άμυνας. Οι ίδιοι οι κεντρογενείς εξέφρασαν την επιθυμία να μην είναι υποψήφιοι, αλλά και οι φίλοι του κ. Α. Τσοχατζόπουλου δεν τους πρότειναν να μπουν στη δική τους λίστα. «Εγώ δεν παζαρεύω και δεν διαπραγματεύομαι με κανέναν», λέει ο κ. Ε. Βερυβάκης, ενώ ο κ. Π. Κρητικός τονίζει ότι ήταν δική του η απόφαση να μη θέσει υποψηφιότητα. Προσθέτει όμως: «Δεν ήταν λίγοι οι σύνεδροι που μου είπαν στους διαδρόμους του Σταδίου: “Δεν βλέπω το όνομά σου, πρόεδρε, στο ψηφοδέλτιο και ήθελα να σε ψηφίσω”. Θέλω να πω λοιπόν ότι είναι πολύ πιθανόν και εγώ και άλλοι να είχαμε εκλεγεί και ας μη μας πρότειναν οι “λίσταρχοι”».
Διαφορετική είναι η περίπτωση του κ. Α. Πεπονή. Περισσότερο προβεβλημένο στέλεχος, με φιλοδοξίες που δεν τις έχει κρύψει, θα επιθυμούσε όπως κάποιοι εκτιμούν να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο από πλευράς εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο συνέδριο. Αυτό όμως ήταν δύσκολο να συμβεί και έτσι ούτε πρόταση του έγινε από τον Άκη ούτε ο ίδιος επιδίωξε να κάνει ανοίγματα της τελευταίας στιγμής.
Όσο για τους κεντρογενείς που είναι στη νέα Κεντρική Επιτροπή, όπως οι κ.κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος, Γ. Καψής και Α. Λιβάνης, η εκλογή του καθενός προήλθε από διαφορετική διαδρομή. Ο κ. Γ. Χαραλαμπόπουλος ως ιστορικό στέλεχος προτάθηκε και από τις δυο πλευρές, ο κ. Γ. Καψής ήταν στη λίστα των «εκσυγχρονιστών» μαζί με άλλα 14 πρόσωπα που αποκαλούνται στην κομματική γλώσσα ενδιάμεσοι, ενώ ο κ. Α. Λιβάνης ήταν στη λίστα του κ. Α. Τσοχατζόπουλου.
Δεν είναι πάντως λίγοι εκείνοι στη Χαριλάου Τρικούπη που λένε ότι είναι λάθος να μιλάμε πλέον για κεντρογενείς στο ΠΑΣΟΚ, αφού ιδεολογικά δεν υπάρχει σήμερα αυτό που λέγαμε παλιά «κεντρώος χώρος». Τα χρόνια πέρασαν και τα στελέχη που προέρχονται από το Κέντρο είναι μέλη του μηχανισμού και ο καθένας έχει αυτόνομη παρουσία και δράση.
Οι πρώτοι…
Κάποιοι παλιοί κεντρώοι όμως διαφωνούν με την άποψη αυτή και θυμίζουν με μελαγχολία ότι στην πρώτη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, το 1974, που την αποτελούσαν αρχικά 12 βουλευτές και στη συνέχεια μετά τις ενστάσεις που έγιναν 15, ήταν όλοι κεντρώοι. Ανάμεσά τους, ο Γιάννης Αλευράς, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Κουτσοχέρας, η Σύλβα Ακρίτα, ο Μένιος Κουτσόγιωργας, ο Γιάννης Φλώρος, ο Γιώργος Παπαδημητρίου, ο Σπύρος Ράλλης και ο Βασίλης Ιντζές.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “