Και στο κόκκινο και στο μαύρο ποντάρει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αυτή την περίοδο στη ρουλέτα της πολιτικής. Και αυτή είναι μια τακτική που όπου και να κάτσει η μπίλια, εκείνος μόνο κερδισμένος θα μπορούσε να να βγει. Αλλά και αν αυτό δεν συμβεί, τουλάχιστον δεν θα χάσει.
Η πολιτική συγκυρία, όπως έχει διαμορφωθεί για πρώτη φορά στην πολυετή πολιτική του σταδιοδρομία, δεν αναγκάζει το πρώην πρωθυπουργό να ρισκάρει. Αντίθετα του δίνει τη δυνατότητα με ευκολία να πατά σε δύο ή και περισσότερες βάρκες. Και στη βάρκα του Καραμανλή και στη βάρκα του Αβραμόπουλου και στη βάρκα της ενιαίας συντηρητικής παράταξης, εάν ο δήμαρχος δεν τολμήσει να κάνει το μεγάλο βήμα.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έχει κρύψει ποτέ τη φιλοδοξία του να κατακτήσει το ύπατο αξίωμα. Δήλωνε όμως πάντα ότι αυτό θα τον ενδιέφερε, δηλαδή να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μόνο εάν τον εξέλεγε απευθείας ο λαός. Μάλιστα στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος είχε δώσει μάχη να αλλάξει ο τρόπος εκλογής του Προέδρου. Από τότε κύλησε νερό στο αυλάκι. Ο κ. Κ. Καραμανλής ενισχύθηκε, και η Ν.Δ. περισσότερο από κάθε άλλη φορά μπορεί να αισιοδοξεί ότι βρίσκεται κοντά στην εξουσία. Έτσι και ο πρώην πρωθυπουργός προσάρμοσε τη στρατηγική του στα νέα δεδομένα. Τώρα ερμηνεύει διαφορετικά την απευθείας από τον λαό εκλογή Προέδρου: «Αν γίνουν εκλογές τον Μάρτιο του 2000 με αφορμή την εκλογή Προέδρου και η Ν.Δ. πριν από την προσφυγή στις κάλπες δηλώσει ποιον θα προτείνει για Πρόεδρο, αυτό σημαίνει ότι εμμέσως ο λαός μαζί με τη νέα κυβέρνηση εκλέγει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Είναι προφανές ότι ο κ. Κ. Μητσοτάκης είναι έτοιμος να συνεργαστεί με την ηγεσία της Ν.Δ. και να βοηθήσει με όλες τις δυνάμεις του την άνοδό της στην εξουσία, εάν τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2000. Στα πλαίσια αυτής της τακτικής ο «επίτιμος» έχει σταματήσει τις σκληρές επιθέσεις εναντίον του προέδρου της Ν.Δ.
Και ενώ ο κ. Κ. Μητσοτάκης αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για βελτίωση των σχέσεών του με τον κ. Κ. Καραμανλή και μελλοντική συνεργασία, παράλληλα διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας και με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Στα μέσα Ιανουαρίου που ξέσπασε ο θόρυβος για το κόμμα Αβραμόπουλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απουσίαζε στο εξωτερικό. Μόλις επέστρεψε, όπως ήταν φυσικό, όλοι στη Ρηγίλλης περίμεναν με αγωνία τι θα πει. Ήδη είχε αρχίσει να λέγεται στους διαδρόμους ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα δώσει χείρα βοηθείας στον δήμαρχο, για να ανακόψει την ανοδική πορεία του κ. Κ. Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός εξάντλησε την πολιτική του μαεστρία στον χειρισμό της δύσκολης αυτής υπόθεσης. Για ένα διάστημα δεν μίλησε και τώρα διατυπώνει κατ΄ ιδίαν και δημοσίως απόψεις, με τις οποίες και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ενθαρρύνει να προχωρήσει και στη Ν.Δ. δεν μπορούν να τον κατηγορήσουν ότι υπονομεύει το κόμμα. Πρώτα κάνει τη διαπίστωση ότι υπάρχει πολιτικό κενό, αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τα δύο μεγάλα κόμματα αυτή την ώρα να συγκεντρώνουν ποσοστό περίπου 50% και ύστερα λέει «Όταν υπάρχει κενό, πληρούται κατ΄ ανάγκη. Είναι νόμος της φύσεως, ισχύει και στην πολιτική. Το κενό πληρούται και έτσι υπάρχει δυνατότητα δημιουργίας νέου κόμματος. Και το κόμμα αυτό μπορεί να είναι ενδεχομένως ένα κόμμα του Αβραμόπουλου». Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των θέσεων που διατυπώνει ο κ. Κ. Μητσοτάκης; Ο δήμαρχος Αθηναίων, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, λέει τα καλύτερα για τον πρώην πρωθυπουργό. Το αποκαλεί «σπουδαία πολιτική φυσιογνωμία» και «μεγάλο πολιτικό μέγεθος».
Όσο για τα στελέχη της Ρηγίλλης αποφεύγουν τα επικριτικά σχόλια για τον πρώην πρωθυπουργό, για να μην προκαλέσουν τον θυμό του σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την παράταξη. Στη Ρηγίλλης ξέρουν καλά, όπως το ξέρει και ο κ. Δ. Αβραμόπουλος, ότι ο πρώην πρωθυπουργός επηρεάζει καθοριστικά ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων της Ν.Δ., που για πολλούς ξεπερνά το 10%. Εάν, όπως τονίζουν παλιά στελέχη, δώσει την εντύπωση ότι στηρίζει τον Καραμανλή, είναι σίγουρη η νίκη στις εκλογές. Αντίθετα εάν εμφανιστεί αποστασιοποιημένος από τη Ν.Δ., αυτό είναι αρκετό για να πάει ένα ποσοστό πολιτικών του φίλων στο κόμμα του Δημήτρη Αβραμόπουλου ή στο κόμμα του Στέφανου Μάνου.
Ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζει παρά πολύ καλά ότι τώρα τον χρειάζονται και οι δύο. Και ο Κώστας Καραμανλής και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Έτσι τους προσεχείς μήνες θα εμφανίζεται ως «πατριάρχης» της παράταξης. Θα μιλάει διαρκώς για τον μεγάλο φιλελεύθερο ενιαίο πολιτικό χώρο. Θα λέει ότι η Ν.Δ. πρέπει να κηρύξει πανστρατιά και να ζητήσει τη βοήθεια όλων των φιλελεύθερων δυνάμεων, οι οποίες είναι διάσπαρτες αυτή την ώρα. Και θα επαναλαμβάνει «Η Ν.Δ. έχει αυτές τις δυνάμεις, αλλά δεν τις έχει στους κόλπους της. Η φιλελεύθερη παράταξή μας τους έχει. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι να κινηθούν μαζί και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, γιατί όχι;».
Τι πετυχαίνει ο κ. Κ. Μητσοτάκης με αυτή την τακτική; Και στο κόκκικο και στο μαύρο να κάτσει η μπίλια, θα είναι κερδισμένος. Εάν ο Κώστας Καραμανλής κάνει το άνοιγμα που του προτείνει ο ίδιος, και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν ιδρύσει κόμμα, τότε και εκείνος θα μπει μπροστά στις εκλογές προκειμένου να οδηγηθεί η Ν.Δ. στη νίκη. Εάν, μάλιστα, έχει προταθεί και για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλα γίνονται πιο εύκολα.
Εάν πάλι ο πρόεδρος την Ν.Δ. συνεχίσει την ίδια πολιτική και ο δήμαρχος Αθηναίων κάνει κόμμα, τότε ο ρόλος του πρώην πρωθυπουργού θα είναι διαφορετικός. Θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο των δύο κομμάτων της παράταξης, όπως αρμόζει σε έναν πατριάρχη. Δηλαδή θα παρεμβαίνει για να αποφεύγονται οι μετωπικές συγκρούσεις προεκλογικά, ώστε να διευκολυνθεί ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία μετεκλογικά. Σε μια τέτοια περίπτωση ό,τι καλύτερο για τον κ. Κ. Μητσοτάκη όπως λένε οι φίλοι του θα ήταν να τον προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο κ. Κ. Καραμανλής και ο κ. Δ. Αβραμόπουλος. Αυτό θα είναι που λένε στη ρουλέτα, ότι… ο παίκτης τίναξε την μπάνκα στον αέρα.
Τα 81 χρόνια του κλείνει όπου να ‘ναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Διατηρείται όμως το ίδιο ακμαίος, όπως και την περασμένη δεκαετία. Εξακολουθεί επίσης να είναι εργασιομανής.
Ακόμη και εάν δεν έχει δουλειές, ανακαλύπτει τρόπους να βρίσκεται σε διαρκή απασχόληση.
Νωρίς το πρωί πηγαίνει πάντα στο γραφείο της οδού Αραβαντινού, διαβάζει εφημερίδες, μιλάει στα τηλέφωνα με δημοσιογράφους και πολιτικά στελέχη όλων των χώρων, ενώ δέχεται συνέχεια ραντεβού.
Αυτή την περίοδο με την υπόθεση Οτζαλάν «βρήκε τον εαυτό του», λένε οι φίλοι του. Καλός γνώστης των ελληνοτουρκικών σχέσεων καθώς είναι ο κ. Κ. Μητσοτάκης, συνομιλεί καθημερινά με πρέσβεις ξένων χωρών στην Αθήνα, αλλά και με Έλληνες διπλωμάτες και ανταλλάσσουν απόψεις.
Όταν χρειαστεί σηκώνει και το τηλέφωνο και επικοινωνεί με πολιτικά στελέχη στην Τουρκία, τα οποία έχει γνωρίσει στην πολυετή πολιτική του σταδιοδρομία.
Οι συνομιλητές του λένε ότι για πρώτη φορά τον βλέπουν τόσο ανήσυχο. Φοβάται όσο ποτέ μία κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία.
Τις απόψεις του για την αντιμετώπιση των προβλημάτων με την Τουρκία τις γνωστοποιεί στα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία συνήθως τον ακούνε με προσοχή. Μάλιστα συνομιλούσε πολύ συχνά με τον Θεόδωρο Πάγκαλο όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών. Με τον Γιώργο Παπανδρέου δεν έχει προσωπική επαφή, όμως και τώρα όταν το κρίνει σκόπιμο γνωστοποιεί τις απόψεις ή τις πληροφορίες του στο υπουργείο Εξωτερικών.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “