ΕΙΠΕ ποτέ το Ποτάμι ότι είναι κόμμα της Κεντροαριστεράς; Κάθε άλλο. Από την πρώτη στιγμή, ο επικεφαλής του δηλώνει ότι είναι στο κέντρο της κοινής λογικής, στο οποίο με ευκολία μπορούν να συνυπάρχουν αριστεροί και δεξιοί. Γι’ αυτό και η μετακίνηση του Ιάσονα Φωτήλα από τον Σταύρο Θεοδωράκη στον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν ξάφνιασε κανέναν. Πέρασε στα μονόστηλα. Μέχρι τώρα έμειναν μαζί στελέχη της φιλελεύθερης Δράσης, στελέχη της παλιού κόμματος του Φώτη Κουβέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί σώνει και καλά έπρεπε το Ποτάμι να παντρευτεί με το ζόρι με το ΠΑΣΟΚ και ό,τι έχει απομείνει από τη ΔΗΜΑΡ για να δημιουργήσουν δήθεν τη νέα μεγάλη Κεντροαριστερά. Λες και στην πολιτική το ένα συν ένα κάνει πάντα δύο. Αυτό το άθροισμα μπορεί να κάνει τρία, μπορεί όμως να κάνει και μισό.
ΚΑΠΟΙΟΙ επαγγελματίες κομματικοί άθροισαν μπακάλικα τα ποσοστά των δύο κομμάτων στις τελευταίες εκλογές και κατέληξαν πως αν κατέβουν μαζί με καινούργιο πακετάρισμα, ο νέος φορέας θα φτάσει το 10%, άρα αυξάνονται οι πιθανότητες για να διατηρήσουν τις βουλευτικές τους έδρες και κάποιοι να εξασφαλίσουν καινούργιες. Το πείραμα ήταν θνησιγενές από την πρώτη στιγμή. Η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θοδωράκης κάθισαν με καχυποψία στο ίδιο τραπέζι. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προφανώς ήταν σε θέση ισχύος, γιατί το κόμμα της δεν διαθέτει μεγάλη δύναμη στην κοινωνία, αλλά εξακολουθεί να έχει ισχυρό μηχανισμό. Αρα, με ευκολία θα μπορούσε η ίδια να είναι πρόεδρος του νέου σχήματος. Ο Σταύρος Θοδωράκης ήθελε εντελώς το αντίθετο. Το κόμμα του δεν διέθετε μηχανισμό, έχει πλέον και λίγους ψηφοφόρους, επομένως ήταν λύτρωση η απορρόφηση του Ποταμιού από ένα νέο σχήμα, με άλλο όνομα και άλλο πρόεδρο, ώστε να μην καταγραφεί ποτέ στην κάλπη το τέλος του μικρού του κύκλου – εάν πράγματι δημοσκοπήσεις με το 1,5% απεικονίζουν την πραγματικότητα.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα απλά ήταν εμφανή στην κοινή γνώμη από την πρώτη στιγμή που άρχισε η συζήτηση για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Απ’ όλη αυτή τη συζήτηση χαμένο βγήκε το ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι το μόνο που είχε ακόμη κάτι να χάσει. Δαπάνησε χρόνο και πολιτικό κεφάλαιο και το μόνο που κατάφερε είναι να καταδείξει τον φόβο και την ανασφάλειά του να πορευτεί μόνο του στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει αποδείξει ότι με τα ονόματα και τα σύμβολα δεν κερδίζεις το χαμένο έδαφος. Η ανανέωση ενός πολιτικού χώρου γίνεται με πρόσωπα, ιδέες και προτάσεις, όχι με προξενιά που καταλήγουν σε άδοξα παντρολογήματα. Είναι καιρός ο καθένας να πάρει τον δρόμο του. Η Χαριλάου Τρικούπη να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πια διαθέτει ένα μικρό κόμμα, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να αναδείξει νέα πρόσωπα και να υπερασπιστεί τις καλές στιγμές της πολυετούς κυβερνητικής θητείας του.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ενοχικά και φοβικά. Δεν κατέστρεψε μόνο του τη χώρα και δεν ήταν όλες οι πολιτικές του για πέταμα. Υπήρξαν κορυφαίες τομές από σημαντικά πρόσωπα που έβαλαν σφραγίδα. Πράγματα γνωστά. Υπήρξαν και μαύρες σελίδες, για τις οποίες πλήρωσε ακριβά και τιμωρήθηκε. Ας πάψει να υποκύπτει στο κουβεντολόι των δήθεν ανένταχτων, που μια ζωή περιφέρονται με σημαία την επανένωση του χώρου, λες και αυτό είναι το ιστορικό τους καθήκον. Ανθρωποι που εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους και ενδεχομένως την παρέα τους. Οσο για το Ποτάμι, χωρίς αμφιβολία η πρότασή του στο ξεκίνημα ήταν θετική για τον δημόσιο βίο. Στην πορεία, δεν τα κατάφερε. Αυτή είναι η μοίρα των νέων σχημάτων. Αν δεν κάνουν γρήγορα τη διαφορά, αρχίζει η φθορά, η γκρίνια και η εσωστρέφεια. Αυτές τις μέρες ο Σταύρος Θοδωράκης δίνει την τελευταία του μάχη. Μακριά από τις κάμερες, επιχειρεί να συσπειρώσει γύρω του έμπειρα πολιτικά στελέχη που έχουν παίξει ρόλο στο παρελθόν. Μεταρρυθμιστές, τους λέει ο ίδιος. Εάν και αυτή η πρωτοβουλία του αποτύχει, τότε η πορεία είναι αυτονόητη.
ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ του Ποταμιού θα επενδύσουν ο καθένας χωριστά σε όποιο πολιτικό φορέα τούς ταιριάζει. Αλλοι στη Νέα Δημοκρατία, άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι στο ΠΑΣΟΚ. Ηδη οι κουβέντες σε προσωπικό επίπεδο έχουν ξεκινήσει. Η πολιτική έχει την ίδια ιδιορρυθμία με τη φύση. Καλύπτει με έναν μαγικό τρόπο, σε σύντομο χρόνο, όλα τα κενά. Και το κενό του τρίτου πόλου θα καλυφθεί έτσι η αλλιώς από αυτούς που θα μπορούν στα αλήθεια. Από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα καταδειχθεί ότι το κυβερνών κόμμα, που συνεχίζει να πατάει όχι σε δύο βάρκες αλλά σε τριάντα δύο, είναι αδύνατο να μετακινηθεί στην Κεντροαριστερά. Η επιθυμία του πρωθυπουργού να καλύψει και αυτόν τον χώρο, προς το παρόν, θα παραμείνει επιθυμία. Σε άλλη στροφή της Ιστορίας -και αν μέχρι τότε τον έχει αντέξει το σχοινί- πολλά μπορεί να συμβούν.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2016.