Τελικά, ώδινεν όρος και έτεκε μυν. Αυτή η ρήση ταιριάζει απόλυτα στο εγχείρημα του δημάρχου να ιδρύσει τον πολλά υποσχόμενο πολιτικό φορέα, ο οποίος θα άλλαζε – κατά τον ίδιο – τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Τώρα, έφταιξε ο δικομματισμός; Έφταιξαν τα δικά του λάθη; Έφταιξαν οι φίλοι τού κόμματος που έπαψαν να βάζουν το χέρι στην τσέπη; Μικράν αξίαν έχει. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο κ. Δ. Αβραμόπουλος βγήκε τραυματισμένος από αυτή την περιπέτεια και τώρα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη, να μείνει για ένα διάστημα εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής, που σημαίνει να μην είναι στην επόμενη Βουλή, περιμένοντας τις εξελίξεις και να μετρήσει με ποιους και πώς θα συνεργαστεί στο μέλλον. Αυτή η επιλογή είναι δύσκολη. Προϋποθέτει ψυχραιμία και μεγάλη υπομονή. Η δεύτερη επιλογή είναι η εύκολη και η αναμενόμενη για τους περισσοτέρους, που τον περιμένουν τώρα να τρέξει να πιάσει «στασίδι» στη Ρηγίλλης με έπαθλο ένα υπουργείο – αν βέβαια η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές. Δηλαδή, να παρακαλέσει να του δώσουν αυτό που πριν από δύο χρόνια τον παρακαλούσαν να πάρει. Παρά τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται ο δήμαρχος, είναι αρκετά έμπειρος ώστε να γνωρίζει αν σε μια τέτοια βιαστική και απελπισμένη κίνηση θα αδυνάτιζε ακόμη περισσότερο την πολιτική του παρουσία και θα ψαλίδιζε τις φιλοδοξίες του. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποιο δρόμο και αν διαλέξει ο δήμαρχος, η αλήθεια είναι μία. Χθες προσέφερε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να προσφέρει κάποιος στη Ν.Δ. Και αυτό είναι το κλειδί του ΚΕΠ.
Και κάτι ακόμη: Υπάρχει και ένα θέμα πολιτικής ηθικής τάξης που αφορά τους ανθρώπους που πλαισίωσαν από την πρώτη στιγμή το επισφαλές εγχείρημα του δημάρχου. Και έκλεισαν πίσω τους άλλοι – οι περισσότεροι – την πόρτα της Ν.Δ. και άλλοι του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ο δήμαρχος δεν βρήκε να πει πια κουβέντα!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “