Ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ είναι καλός και πιστός φίλος της Ελλάδας. Σε όλες τις φάσεις της πολυετούς κρίσης στάθηκε δίπλα μας, πάντα με τον καλό το λόγο. Δυστυχώς δεν είχε και δεν έχει την εξουσία, να επιβάλει καλύτερες συνταγές στα μνημόνια, που υπογράφουμε τον να μετά το άλλο. Έγινε πρόεδρος της Κομισιόν χωρίς τη θέλησή της Γερμανίας και ασκεί τα καθήκοντά του υπό την αυστηρή εποπτεία της. Ούτε τον διευθυντή του γραφείου του, λένε στις Βρυξέλλες, δεν επέλεξε. Σε κάθε περίπτωση τα λόγια συμπάθειας ενός αξιωματούχου, είναι παρηγοριά σε έναν λαό που έχει διασυρθεί όσο κανείς άλλος,από ανιστόρητους πολιτικούς και επιπόλαιους δημοσιογράφους λαϊκών εντύπων, με σημαιοφόρο τη διάσημη για τον ανθελληνισμό της «Bild». Ξέρετε, αυτή που μετράει τις μπουκές και τα τσίπουρα των θαμώνων του Ψυρρή, για να συμπεράνει μετά ο πολλά ελαφρύς Ντάισελμπλουμ ότι φάγαμε τα λεφτά των Ευρωπαίων, στα ποτά τα ξενύχτια και τις γυναίκες.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Κομισιόν καλεί τώρα τους ευρωπαίους να αποτίσουν φόρο τιμής στο βασανισμένο Έλληνα. Υπεύθυνη πράξη. Για να αποκτήσει όμως περιεχόμενο, πρέπει να πληροφορηθούν με απλά λόγια, οι λάθος πληροφορημένοι πολίτες των χωρών που μας δάνεισαν, -οι οποίοι πιστεύουν ότι ζούμε παρασιτικά- ποιους και πόσους αφορά αυτή η βαθιά κρίση. Και να μάθουν επίσης ότι και εμείς και αυτοί, πληρώνουμε λάθη των πολιτικών μας ηγεσιών και του ιερατείου των Βρυξελλών.
-Φόρος τιμής στους 400 χιλιάδες νέους μετανάστες. Αυτή ήταν προίκα και η ελπίδα της Ελλάδας. Με εξαιρετικές σπουδές οι περισσότεροι, δυναμικοί και φιλόδοξοι,αναζητούν την τύχη τους μακριά από την πατρίδα. Για να ζήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, στέλνοντας εμβάσματα όπως την δεκαετία του 50 που έφθαναν τα δολάρια, σε συστημένα γράμματα.
-Φόρος τιμής στα 3 εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από την όριο της φτώχειας και αυτό το νούμερο καθημερινά αβγατίσει. Άνθρωποι με τακτοποιημένες ζωές, σιτίζονται τώρα άλλοι σε συσσίτια και άλλοι με τη σύνταξη του παππού και την ελεημοσύνη της ευρύτερης οικογένειας, η οποία ευτυχώς ακόμη στην Ελλάδα λειτουργεί.
– Φόρος τιμής 800 χιλιάδες νεόπτωχους που είδαν να καταρρέει μέσα σε λίγα χρόνια ο κόσμος τους. Όσοι απ’ αυτούς είναι πάνω από 50 ετών κατατάσσονται οριστικά στο περιθώριο, αφού τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, για να μπουν ξανά δυναμικά στο παιχνίδι και να γυρίσουν την παρτίδα της ζωή τους.
-Φόρος τιμής στους ηλικιωμένους, τους κανονικούς συνταξιούχους. Αυτούς που δούλεψαν 40 χρόνια πλήρωσαν ένσημα με ιδρώτα και αίμα και τώρα καλούνται να ζήσουν κακά γεράματα, με ψίχουλα που μετά από κάθε μνημόνιο λιγοστεύουν.
-Φόρος τιμής στους μακρόχρονια πάσχοντες, που έρχονται διαρκώς αντιμέτωποι με το δημόσιο σύστημα υγείας. Χωρίς νοσηλευτές, χωρίς σεντόνια και συχνά χωρίς φάρμακα. Με λίγους γιατρούς, κουρασμένος και κακοπληρωμένους.
Φόρος τιμής στους ανθρώπους, που δούλεψαν σκληρά και έκαναν τις αποταμιεύσεις τους ακίνητα, για να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους. Αυτή ήταν η παράδοση της χώρας, η ασφάλεια και σιγουριά της. Τώρα βλέπουν τις περιουσίες τους να εξανεμίζονται. Οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν, ενώ με τον κεφαλικό φόρο ΕΝΦΙΑ καλούνται να πληρώσουν,για δεύτερη φορά τις περιουσίες τους.
-Φόρος τιμής στους λίγους Έλληνες φορολογούμενους. Αυτούς που σηκώνουν το φορτίο για όλους τους υπόλοιπους. Οι πολύξεροι τεχνοκράτες της τρόικας, είχαν λύσεις για όλα. Δεν κατάφεραν όμως το βασικό: να εκπαιδεύσουν το διαλυμένο ελληνικό Δημόσιο, να διευρύνει την φορολογική βάση. Με άλλα λόγια να εντοπίσει, τις μεγάλες κατηγορίες των Ελλήνων που φοροδιαφεύγουν με ευκολία, όπως και πριν από την κρίση.
Η ΧΩΡΑ, παρότι γονάτισε, χάνοντας ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πλούτου της, εξακολουθεί να αντέχει. Μπορεί να καθυστερήσει αλλά κάποια μέρα θα σταθεί ξανά στα πόδια της, σε ένα πολύ πιο χαμηλό σκαλοπάτι. Από άλλα κινδυνεύει περισσότερο. Είναι αντιμέτωπη και πάλι με τον κακό της εαυτό και τον… κακό της τον καιρό, την αρχέγονη μοίρα της, τον εμφύλιο σπαραγμό. Αυτή την φορά εκφράζεται με στοχοποίηση προσώπων, για δήθεν ιδεολογικούς λόγους. Κάτω από αυτό τον μανδύα όμως κρύβεται ο φθόνος, η ανάγκη για ανθρωποφαγία και η επιθυμία να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Η δολοφονική απόπειρα στον Λουκά Παπαδήμο είναι η κορυφή του παγόβουνου. Χρόνια τώρα, σε πόλεις και χωριά σε όλη την κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας, έχουν στοχοποιηθεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Χωρίς αμφιβολία, οι σημερινοί κυβερνώντες, όσο ήταν στην αντιπολίτευση ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, με τις κρεμάλες στις πλατείες και τις απειλές στους γερμανοτσολιάδες, τους υποτακτικούς του Σόιμπλε τους ευρωλιγούρηδες, τους συστημικούς και τα λαμόγια. Ετσι είχαν βαφτίσει σχεδόν όλους όσοι διέθεταν μικρή ή μεγάλη εξουσία. Ο φαύλος κύκλος όμως φοβάμαι θα συνεχιστεί. Η σημερινή αντιπολίτευση θα πάρει τη ρεβανς. Πίσω από τις ρητορικές κορόνες ,διακρίνονται οι απειλές για ειδικά δικαστήρια διαρκείας και ατελείωτα ποινικά δικαστήρια – για τους εκτός Βουλής. Εάν το κακό δεν σταματήσει εδώ, η Ελλάδα θα μπει ξανά σε εκείνο το παλιό επικίνδυνο μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Άλλωστε σ´ αυτή τη χώρα ο Πελοποννησιακός πόλεμος κράτησε 27 χρόνια και ξεκίνησε μετά την μεγάλη νίκη κατά των Περσών,για λόγους που ακόμη δεν έχουν καταφέρει να μάθουν οι ιστορικοί.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 04 Ιουνίου 2017.