Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ενός καλού κηπουρού λέει τα εξής: λιβανίζω νυχθημερόν τον αρχηγό, γίνομαι υποτακτικός στο περιβάλλον του, είμαι κάθε φορά δίπλα σ’ εκείνον που έχει τον πρώτο λόγο στην ηγετική ομάδα, είμαι πρόθυμος να εκτελέσω κάθε αποστολή, δεν διαφωνώ ποτέ και πλασάρομαι στις πρώτες θέσεις, όπου στήνεται φιέστα, στην οποία παρίσταται η κομματική νομενκλατούρα.
Όνειρο και στόχος ζωής, όταν έρθει η ώρα, η εξασφάλιση μιας εκλόγιμης θέσης στο ευρωψηφοδέλτιο. Και μόλις αυτό συμβεί, αντίο μιζέρια. Αρχίζει η ντόλτσε βίτα στις Βρυξέλλες, τα ταξίδια σε όλον τον πλανήτη κι άσε τους άλλους να καίγονται στα κομματικά καμίνια της Αθήνας.
Τώρα ξιφουλκούν οι βολεμένοι που ήθελαν ανανέωση της θητείας τους, ενώ λένε ιδεολογικά φούμαρα -ότι δήθεν θα συντριβούν στην κάλπη άξιοι τεχνοκράτες- όσοι επί χρόνια ονειρεύονταν τον μεγάλο διορισμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρχηγοί της συγκυβέρνησης κατέφυγαν στην εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό για να ξεφύγουν απ’ τη μέγγενη των ασφυκτικών πιέσεων. Τα αιτήματα ήταν δεκάδες.
Οι πιέσεις αφόρητες και οι θέσεις που είχαν να μοιράσουν σε αυτήν την κάλπη, λιγοστές. Χωρίς αμφιβολία, η απόφαση ελήφθη για τους λάθος λόγους, αλλά ήταν σωστή. Κι ας κλαίνε κάτω από τον… σταυρό οι αυλοκόλακες που, σε μια νύχτα, έχασαν την ελπίδα να απολαύσουν για πέντε χρόνια την καλοζωία στα σαλόνια της Ευρώπης.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου