Βγείτε από τη μεγάλη παγίδα…

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να είναι κανείς ο μάγος της φυλής, ούτε βαθύς γνώστης των πολιτικών πραγμάτων για να μαντέψει τις εξελίξεις το 2018. Οι εκλογές χωρίς αμφιβολία θα γίνουν μέσα στον χρόνο που ξεκινά τη Δευτέρα. Κανείς δεν πιστεύει το αντίθετο στο πολιτικό σύστημα όταν μιλάει κατ’ ιδίαν. Ξεχάστε τι λένε από το βήμα της Βουλής και τι θα λένε τις επόμενες εβδομάδες, όταν θα κόβουν τις πίτες, χειροκροτούμενοι από τους οπαδούς τους. Το πρώτο κεντρικό πολιτικό θέμα με το οποίο θα οδηγηθούμε στις κάλπες, είναι οι πλειστηριασμοί και το δεύτερο αν βγήκαμε ή όχι καθαρά από το μνημόνιο. Αυτά τα δύο θέματα θα μονοπωλούν τις συζητήσεις στα προεκλογικά πάνελ και στα μπαλκόνια.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
 θα γίνουν τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο του 2018, διότι αυτό βολεύει όλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη χτίζει μέρα με τη μέρα το πολιτικό του αφήγημα, που λέει ότι κατάφερε μετά από περιπλανήσεις και σκληρές κόντρες με τους δανειστές να κρατήσει την κοινωνία όρθια. Θυμηθείτε αυτή τη φράση, γιατί θα τη βρείτε μπροστά σας χιλιάδες φορές. «Εμείς κρατήσαμε την κοινωνία όρθια, εμείς τη βγάλαμε από το τέλμα που την οδήγησαν οι κυβερνήσεις της διαπλοκής και της διαφθοράς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ», θα αναφωνούν τα στελέχη της Κουμουνδούρου και θα επιδεικνύουν τις κυβερνητικές αποφάσεις τους για επιδόματα σε φτωχούς και νέους ανέργους.

Πράγματι, η χώρα τον Αύγουστο 2018 θα βγει -τυπικά- από το τελευταίο μνημόνιο. Δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος κάτι γι’ αυτό. Οι εταίροι μας, ακόμη και αν τους παρακαλούσαμε να μείνουμε στην ασφάλεια αυτής της ομηρίας, δεν επρόκειτο ποτέ να μας δώσουν νέα δάνεια. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν αντέχει να πάει στο Κοινοβούλιό της και να ζητήσει άλλη χρηματοδότη για την Ελλάδα. Αρα δεν βγαίνουμε, αλλά μας βγάζουν. Μόνο που μια τέτοια εξέλιξη πρακτικά δεν σημαίνει τίποτα για τη ζωή μας, τώρα τουλάχιστον.

Η λήξη των μνημονίων δεν σημαίνει και ταυτόχρονη ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Η αυστηρή εποπτεία, η ασφυκτική κηδεμονία και οι περιοριστικοί όροι διατηρούνται. Οπως ισχύει για κάθε φυσικό πρόσωπο, εταιρεία, οργανισμό ή χώρα που χρωστάει τα μαλλιά της κεφαλής της σε οποιονδήποτε τρίτο. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται. Το αν θα χρειαστεί η πιστωτική γραμμή, που λέει ο Στουρνάρας, δηλαδή μαξιλάρι ασφαλείας, αυτό θα είναι σε συνάρτηση της πορείας των οικονομικών της χώρας μέχρι το καλοκαίρι. Τι σημαίνει μαξιλάρι; Να έχουμε έναν κουμπαρά, ώστε αν ξεμείνουμε από ρευστό να μην αναγκαστούμε να βγούμε απροστάτευτοι άρον-άρον στις αγορές και να πληρώσουμε υψηλά επιτόκια που θα μας γυρίσουν 5-6 χρόνια πίσω. Τώρα δανειζόμαστε ως «δούλοι» του μνημονίου με 1,5% και πάλι γονατίζουμε στην ανηφόρα. Σκεφτείτε να δανειστούμε με 4,5%. Πότε θα δανειστούμε με χαμηλά επιτόκια; Όταν οι αγορές μάς εμπιστευτούν και θεωρήσουν ότι τα λεφτά τους δεν κινδυνεύουν να χαθούν. Δηλαδή όπως η Πορτογαλία, που επέστρεψε στην προ μνημονίων κανονικότητα. Αυτό δεν το καταφέρνει κάνεις με λόγια, αλλά εάν στα αλήθεια έχει ολοκληρώσει τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι αγορές και δεν κάνει πισωγυρίσματα.

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ τους πλειστηριασμούς, κανείς εδώ που φτάσαμε δεν μπορεί να «γλιτώσει» από αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν. Όσοι ποντάρουν σε κάποια προεκλογική γαλαντομία της κυβέρνησης δεν γνωρίζουν την εξίσωση. Σήμερα βρίσκονται στο «κόκκινο» περισσότερα από 400.000 δάνεια, αφήνοντας στην άκρη τα χρέη προς την εφορία. Αν προστατευτεί η πρώτη κατοικία, κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα ό,τι έχει απομείνει από το λεγόμενο τραπεζικό σύστημα. Και τότε θα χρειαστεί η γνωστή μας ανακεφαλαιοποίηση. Αυτή τη φορά κάτι τέτοιο δεν θα γίνει με χρήματα των δανειστών που θα πέσουν στις πλάτες των φορολογουμένων, όπως γίνεται μέχρι τώρα – είπαμε, στο εξής δεν θα μας δανείσει κανείς από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αρα η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει με τον μοναδικό τρόπο που απομένει: το ψαλίδισμα καταθέσεων. Επειδή καμιά κυβέρνηση δεν θα ρισκάρει την κοινωνική εξέγερση που θα προκαλέσει μια τέτοια κίνηση μετά από εννιά χρόνια χρεοκοπίας, όλοι θα προτιμήσουν τους πλειστηριασμούς.

Ακόμη, όμως, και αν δεν εμποδίζονταν οι πλειστηριασμοί και κανείς δεν αντιδρούσε, πάλι το πρόβλημα δεν θα επιλυόταν. Χρειάζεται μια γενναία ανατροπή-πρωτοβουλία που θα αλλάξει τα δεδομένα. Ειδικοί λένε ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, αλλά μία και μοναδική.

Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, θα πουληθούν καμιά δεκαριά χιλιάδες καλά σπίτια, γιατί για τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν αγοραστές, ενώ οι τράπεζες δεν τα θέλουν. Η συντήρηση, η φύλαξη και ο ΕΝΦΙΑ είναι τρεις αποτρεπτικοί λόγοι για τα πιστωτικά ιδρύματα.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
, λοιπόν, θα ήταν όλα αυτά τα ακίνητα να μείνουν στους ιδιοκτήτες και με ένα είδος πολυετούς leasing να δίνουν ένα μικρό ενοίκιο στις τράπεζες. Τι θα αλλάξει με αυτό το σύστημα; Οι τράπεζες θα έχουν εγγράψει τα ακίνητα αυτά ως περιουσιακό στοιχείο, αντί να τα έχουν ως επισφάλεια και οι άνθρωποι θα κρατήσουν τα σπίτια τους κι ας πληρώνουν γι’ αυτά τρεις γενιές.

ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ μπορεί να λυθεί το ζήτημα και να βγει το πολιτικό σύστημα από την μεγάλη παγίδα. Με συλλήψεις στα πρωτοδικεία και τα συμβολαιογραφεία της χώρας δεν λύνεται το θέμα. Αυτό προσφέρει μόνο τηλεοπτικό θέαμα και εξασφαλίζει όχημα για τη Βουλή στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 31 Δεκεμβρίου 2017.