«Αγύρτες με άσπρο κολάρο που παράγουν μαύρο χρήμα χωρίς αιδώ», χαρακτηρίζει ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αλέκος Παπαδόπουλος όλους όσοι εμπλέκονται σε σκάνδαλα και υποθέσεις διαφθοράς. Δηλώνει με έμφαση ότι «οι κρατικές λειτουργίες θεωρούνται ιδιοκτησία και λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος» και προσθέτει: «Να αποφασίσουμε ότι τη χώρα θα τη διοικούν εκτός από τους ανθρώπους και οι θεσμοί και όχι η αυθαιρεσία των εξουσιαστών και των “βαστάζων“ τους».
Oκ. Αλέκος Παπαδόπουλος έχει κατακτήσει από χρόνια το προνόμιο να εκφράζει ελευθέρα τη γνώμη του πέρα και έξω από τις κομματικές γραμμές, ενώ- καθώς λέει ο ίδιος- δεν διστάζει να συμφωνήσει και με απόψεις των πολιτικών του αντιπάλων όταν θεωρεί ότι βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Σήμερα, μιλώντας στα «ΝΕΑ» χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα έναντι εκείνων που καταχρώνται το δημόσιο χρήμα: «Ένα κράτος με θεσμική λειτουργία δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβιβαστεί με το φαινόμενο των αγυρτών με το άσπρο κολάρο και την κοινωνική καταξίωση, που παράγουν μαύρο χρήμα χωρίς αιδώ και που εκμεταλλεύονται ανύπαρκτα ή εξασθενημένα θεσμικά πλαίσια της χρηματιστηριακής αγοράς για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των Ταμείων. Αλλα και που διαιωνίζουν τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την κακή δημόσια διοίκηση, τον νεοπλουτισμό και την παρακμή. Που θέτουν φραγή στο άνοιγμα ευκαιριών σε νέες, υγιείς, σύγχρονες δραστηριότητες, ώστε οι νέοι μας να μπορούν να βρίσκουν δουλειές. Που καθιστούν αδύνατη οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη αναδιανομής του πλούτου στην Ελλάδα. Και όλα αυτά δυστυχώς με ανοχή και το φαινόμενο της ομερτά να τους προστατεύει».
Ο κ. Παπαδόπουλος πιστεύει οτι το πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πολιτισμικό και θεσμικό και αναρωτιέται: «Μπορεί η σημερινή πολιτική ελίτ στην οποία ανήκω να αντιμετωπίσει την ραγδαία αποθεσμοποίηση της χώρας;».
ΕΙΠΕ: Στις σοβαρές χώρες οι κρατικές λειτουργίες δεν θεωρούνται ιδιοκτησία και λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος Μπορεί η σημερινή πολιτική ελίτ στην οποία ανήκω να αντιμετωπίσει τη ραγδαία αποθεσμοποίηση της χώρας;
Περιγράφετε με σκληρές εκφράσεις ένα τέλμα στο οποίο κατά τη γνώμη σας βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Λύση έχετε να προτείνετε; Γιατί η λειτουργία των θεσμών που λέτε, ακούγεται αόριστο.
Στις σοβαρές χώρες π.χ. οι επαγγελματίες της αστυνομίας- και μόνο αυτοί- έχουν την ευθύνη της ασφάλειας των πολιτών και όχι ο αρμόδιος υπουργός, που απλώς θωρακίζει και μεριμνά για τον ανεξάρτητο αυτόν θεσμό. Οι κρατικές λειτουργίες δεν θεωρούνται ιδιοκτησία και λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος.
Η Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει στον δημόσιο βίο πεδία εξουσίας, αλλά μόνο πεδία ευθύνης.
Όσοι δηλαδή εκλέγονται (κυβέρνηση, βουλευτές, δήμαρχοι, νομάρχες, συνδικαλιστές, ιεράρχες κ.λπ.) δεν θεωρούν και δεν τους αναγνωρίζεται ότι ασκούν εξουσία, αλλά εγγυώνται μόνο την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών για το κοινό όφελος. Όσοι βιαστούν εδώ να μιλήσουν για δήθεν ουτοπία ή, το χειρότερο, για θεσμολαγνεία, θα τους απαντήσω ότι ο πολιτισμός των θεσμών εν πολλοίς κατισχύει σήμερα στις προηγμένες χώρες της Δύσης. Οι θεσμοί εκεί υπάρχουν- και τους σέβονται- γιατί υπηρετούν τους πολίτες και δεν τους ευτελίζουν με τόση ευκολία στο όνομα ποικιλώνυμων συμφερόντων.
Αυτές τις απόψεις σας τις συμμερίζονται στο ΠΑΣΟΚ;
Νομίζω ναι. Αν, παρ΄ ελπίδα, ως κυβέρνηση συνεχίσουμε να διαιωνίζουμε τη σημερινή κατάσταση, είμαι βέβαιος ότι θα απορριφθούμε τελεσίδικα από τον λαό ως μία ακόμη πολιτική δύναμη που δεν μπορεί να δώσει μέλλον στη χώρα.
Σε μια νέα στροφή της χώρας δεν χωρούν συμβιβασμοί με εκείνους τους πολυμορφικούς ιδιοτελείς που δεν αφήνουν να απελευθερωθούν οι κοινωνικές καθώς και οι υγιείς οικονομικές δυνάμεις της χώρας. Που τις εμποδίζουν να προσαρμοστούν στις νέες εξελίξεις, καθηλώνοντας τη χώρα στη στασιμότητα. Που εμποδίζουν το νέο επιστημονικό δυναμικό να δημιουργήσει νέα οικονομικά γεγονότα, τα οποία θα φέρουν εργασία στους νέους και αλληλεγγύη στους ανήμπορους.
Πάντως, το κόμμα σας κατηγορείται από την κυβέρνηση ότι καταφεύγει στην παραχολογία χωρίς να εξηγεί πού θα βρει τους πόρους να ικανοποιήσει αυτά που υπόσχεται.
Υπάρχουν πολλές επιλογές. Αρκεί να υπάρξουν συνδυασμένες πολιτικές και ισχυρή πολιτική θέληση. Με την ευκαιρία, θέλω να αναφερθώ και στο εξής: Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αναθεώρηση του ΑΕΠ, αυξάνοντάς το αυθαίρετα κατά 25%. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία το χονδρεμπόριο, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, οι κατασκευές, οι θαλάσσιες μεταφορές και η δημόσια διοίκηση έχουν την προεξέχουσα θέση στην παραγωγή του μαύρου χρήματος που θα καταγραφεί στο υπό αναθεώρηση ΑΕΠ. Θέτω λοιπόν το ερώτημα στην κυβέρνηση και όχι μόνο: Δεν είναι ανήθικο σε μια χώρα, που θέλει να ναρκισσεύεται ως δίκαιη, να διακινείται τόσο μαύρο χρήμα, να νομιμοποιείται ένα μέρος από τα εισοδήματα των παραπάνω κλάδων και παρά ταύτα να τους αφήνουμε αφορολόγητους; Αν δεν θέλει η κυβέρνηση να τους ελέγξει φορολογικά, τότε δεν δικαιούται να αναθεωρήσει και το ΑΕΠ. Αναρωτιέμαι επίσης: Τα φορολογικά έσοδα και οι ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν σήμερα το 37,4% του ΑΕΠ στην Ελλάδα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο μέσος όρος είναι 40,6%. Ύστερα από την αναθεώρηση του ΑΕΠ, το ποσοστό αυτό θα κατέβει στο 29% στη χώρα μας. Μια εφιαλτική διαφορά σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, αν η παραοικονομία στη χώρα έπεφτε στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, τότε τα ετήσια έσοδα θα αυξάνονταν αυτόματα κατά 15 δισ. ευρώ. Θα συνεχίσει λοιπόν η Ελλάδα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη να έχει ταυτόχρονα το χαμηλότερο ποσοστό φορολογικών εσόδων και ασφαλιστικών εισφορών; Δεν είναι παρανοϊκό;
Να σας θυμίσω ότι και η Ν.Δ. όταν ήταν στην αντιπολίτευση μιλούσε για πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά αποτελέσματα δεν βλέπουμε.
Είναι ότι δεν θέλουμε, όχι ότι δεν μπορούμε. Π.χ. πρόσφατα εισηγήθηκα έναν δοκιμασμένο τρόπο που ισχύει σε όλες τις χώρες της Δύσης. Οι συναλλαγές μεταξύ των εταιρειών αλλά και για ορισμένες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών να γίνονται υποχρεωτικά μέσω του τραπεζικού συστήματος, με ενημέρωση των φορολογικών αρχών. Ποιος άραγε μπορεί να μου δώσει μια καθαρή εξήγηση γιατί αυτό που συμβαίνει σε όλες τις χώρες δεν μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα; Η κυβέρνηση απέρριψε την πρότασή μου αυτή, παρά το γεγονός ότι αρχικά την υποδέχτηκε με επικοινωνιακό ενθουσιασμό. Γιατί;
«Όταν η νέα γενιά αισθάνεται ότι δεν έχει μέλλον, τότε ούτε η χώρα έχει μέλλον»
Κραυγή αγωνίας για το μέλλον τους και για το μέλλον της χώρας, χαρακτηρίζει ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Και εξηγεί: «Όταν η νέα γενιά αισθάνεται ότι δεν έχει μέλλον, τότε η χώρα ούτε δίκαιη είναι ούτε μέλλον έχει. Στον καιρό μας, παρά την ένδεια της εποχής, είχαμε τη σιγουριά ότι θα οικοδομήσουμε τη ζωή μας. Αντίθετα, οι νέοι σήμερα νιώθουν να βρίσκονται στη μέση του ωκεανού.
Τα αξιακά μας συστήματα δεν τους γεμίζουν, οι δομές μας δεν τους ικανοποιούν. Έχοντας, ίσως, ισχυρότερο αισθητήριο από εμάς, αντιλαμβάνονται την υστέρηση της χώρας, τον αναχρονισμό, τη ματαιότητα της αναξιοκρατίας, το κοντόφθαλμο της εξουσίας, την αδικία επικαθισμένη σε όλες τις εκφάνσεις τής κοινωνίας μας. Αντιλαμβάνονται την ανάγκη για ανατροπή. Πραγματική ανατροπή. Ανατροπή παντού. Η Παιδεία αποτελεί μονάχα το πεδίο της μάχης, μια κραυγή αγωνίας για το μέλλον τους και για το μέλλον της χώρας».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “