«Ο κόσμος θα ακούει τη λέξη “μεταρρύθμιση” και θα το βάζει στα πόδια, ενώ οι κ.κ. Καραμανλής και Αλογοσκούφης πιστεύουν πλέον ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα και νιώθουν εσωτερική κατάρρευση».
Αυτό δηλώνει ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος δεν είναι η πρώτη φορά που ταράζει τα νερά με τις αιρετικές απόψεις του. Μάλιστα, πριν από μία εβδομάδα είχε πει στον υπουργό Οικονομίας από το βήμα της Βουλής: «Φίλε, όταν έχεις πέσει στο λάκκο δεν συνεχίζεις να σκάβεις γιατί θα πηγαίνεις όλο και πιο κάτω». Όσο για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λέει ότι τον Ανδρέα με λίγο κλάμα τον έφερνες βόλτα, ο Γιώργος όμως είναι «κίλερ με αγγελικό πρόσωπο».
Είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι βαθιά αναγκαιότητα για την Ελλάδα;
Αν δεν βρούμε το κουράγιο, την έμπνευση να αλλάξουμε ως κοινωνία και οικονομία, η θέση μας στον νέο ανταγωνισμό του 21ου αιώνα δεν είναι δεδομένη, η ανάπτυξή μας δεν είναι διατηρήσιμη και θα περιορίζονται οι δυνατότητές μας να δημιουργήσουμε απασχόληση και νέο κοινωνικό πλούτο. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και αυτή η πίστη μας στο μέλλον πρέπει να είναι μεταδοτική. Ωστόσο, υπάρχει προκατάληψη υπέρ του status quo και εδώ και στην Ευρώπη.
Τότε γιατί στο ΠΑΣΟΚ καταφέρεστε διαρκώς εναντίον των μεταρρυθμίσεων;
Μεταρρύθμιση δεν είναι το κυβερνητικό παιχνίδι με τα Lego ή τα αλογοσκούφεια Lego-nomics. Ο κόσμος θα ακούει τη λέξη «μεταρρύθμιση» και θα το βάζει στα πόδια.
Πάντως, στη Βουλή ο κ. Αλογοσκούφης είπε και σε εσάς ότι τον έχετε στοχοθετήσει.
Όπως όλοι οι ερωτευμένοι με τον εαυτό τους, διορθώνει κάθε λάθος του με ένα ακόμη μεγαλύτερο. «Φίλε, του είπα, έχεις πέσει μόνος σου σε λάκκο, μη συνεχίζεις να σκάβεις, πας όλο και πιο κάτω». Καραμανλής και Αλογοσκούφης νιώθουν εσωτερική κατάρρευση. Δεν πιστεύουν ότι μπορούν να φέρουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Στο μυαλό τους έχει στοιχειώσει η ιδέα μιας εκλογικής φυγής προτού έρθει ο έλεγχος των αποτελεσμάτων. Να παίξουν με βαρύ τίμημα στην προεκλογική ρουλέτα τα λεφτά των αποκρατικοποιήσεων μέσα από ορισμένες λογιστικές μεταμφιέσεις, ώστε να βγουν από την επιτήρηση και να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις συνέπειας με μια αύξηση στο ΕΚΑΣ και τις συντάξεις του ΟΓΑ.
Επιμένετε στην πρότασή σας, τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και την πώληση ή την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου να πάνε σε ένα επενδυτικό κεφάλαιο, ώστε με τις αποδόσεις του να στηριχθεί συμπληρωματικά το ασφαλιστικό σύστημα.
Είναι μια μικρή συμβολή σε ένα νέο συμβόλαιο των γενεών. Όταν αφαιρούμε περιουσία και μελλοντικά μερίσματα από τις επερχόμενες γενιές, μέσω αποκρατικοποιήσεων, πρέπει σε αντιστάθμισμα να περιορίσουμε τα δυσβάσταχτα βάρη που θα τους ρίξουμε για τις συντάξεις μας. Το «καλάθι» των επενδυτικών προϊόντων που έχω υπολογίσει γι’ αυτό το fund θα έδινε το ελάχιστο 8%-10% καθαρές αποδόσεις με μια σχετικά συντηρητική διαχείριση ρίσκου. Άσε που μπορεί αυτό το fund να επενδύσει με εγγυημένες αποδόσεις σε συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα τύπου Αττικής Οδού.
Θα έχετε ακούσει και εσείς από πολλούς εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ ότι ο κ. Παπανδρέου δεν θα ήθελε να αναλάβει την πρωθυπουργία τώρα που υπάρχουν συσσωρευμένα πολλά προβλήματα. Εσείς τι πιστεύετε;
Θα απαντήσω με ένα παράδειγμα. Αν οι Κινέζοι αποφασίσουν να επενδύσουν ή να καταναλώσουν στη χώρα τους τα γιγάντια έσοδα από τις εξαγωγές τους αντί να «δανείζουν» στους Αμερικανούς με χαμηλές αποδόσεις, μπορεί στο άμεσο μέλλον να μεταβληθούν οι οικονομικές ισορροπίες – και μια κυβέρνηση Παπανδρέου θα λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον ακριβού χρήματος. Φανταστείτε ακόμα, στη χειρότερη περίπτωση, ο οικονομικός κύκλος να γίνει καθοδικός και μάλιστα να έχει επιδεινωθεί από τη διαχείριση Καραμανλή, το πετρέλαιο να ανεβαίνει κι άλλο, η αγορά κατοικίας να μπαίνει σε ύφεση και το Ασφαλιστικό να είναι στο «κόκκινο». E! ακόμα και αυτό το ακραίο, απαισιόδοξο σενάριο αποτελεί πρόκληση για μια κυβέρνηση Παπανδρέου να μετατρέψει τις δυσκολίες σε καινοτομίες, τη στενότητα κεφαλαίων σε βέλτιστη, ποιοτική τοποθέτησή τους, τις δημοσιονομικές πιέσεις σε νέες επινοήσεις στο κυβερνητικό μάνατζμεντ. «Φθηνότερα, περισσότερα, καλύτερα, γρηγορότερα», «πληρωμές με βάση τα αποτελέσματα», θα γίνει ο νέος κανόνας.
Αυτά ακούγονται ωραία. Οι περισσότεροι ωστόσο θα σας πουν ότι δίχως χρήματα δεν γίνεται τίποτα. Και αυτή την ώρα χρήματα δεν υπάρχουν, όπως λέει η κυβέρνηση.
Σωστά, αλλά το χρήμα από μόνο του δεν λύνει τα προβλήματα. Αν αύριο το πρωί δώσουμε με μιας στην εκπαίδευση, στην υγεία ή στις περιφέρειες το χρήμα που έχει αποφασίσει ο Παπανδρέου, δίχως καμιά άλλη αλλαγή, η απόδοσή του θα είναι μικρή. Δεν θα πετάμε δεξιά και αριστερά λεφτά. Χρήμα έναντι απόδοσης, χρήμα έναντι μεταρρύθμισης. Άλλωστε, είδαμε ότι το «εύκολο» ευρωπαϊκό χρήμα υπνώτισε την αγροτική οικονομία και στρέβλωσε την αγορά κεφαλαίου αφού οι επιχειρηματίες πάνε εκεί όπου υπάρχει το «έτοιμο» χρήμα.
Να τραβήξουμε 4-5 κρίκους για να κινηθεί η αλυσίδα
«H εικόνα μας κάνει ακόμη λίγα νερά» λέει ο M. Ανδρουλάκης.
Πολλοί σας κατηγορούν ότι ακόμη δεν έχετε καταλήξει ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι της πολιτικής σας, σε περίπτωση κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές.
Δεν λέω ότι έχουν φθάσει σε υψηλή απόδοση τα όργανα του ΠΑΣΟΚ στην παραγωγή πολιτικής με focus, η εικόνα μας κάνει ακόμα λίγα νερά. Σίγουρα μπορούμε και καλύτερα, αλλά και η πρόωρη σχηματοποίηση θα ήταν επιπόλαιη. Δεν χρειαζόμαστε φαραωνικά προγράμματα, αλλά να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στους 4-5 κρίκους που πρέπει να τραβήξουμε για να κινηθεί η αλυσίδα, να γίνει «επιδημία» η αλλαγή. Δεν θα έρθουμε με απεριόριστο πολιτικό κεφάλαιο, η κοινή γνώμη θα είναι ανυπόμονη και εμείς πρέπει να συγκεντρωθούμε σε τέσσερις – πέντε ιδέες. Προτεραιότητες και συγχρονισμός των κινήσεων, είναι το μυστικό.
Δεν χρειάζεται να έχουμε έναν μονότονο λόγο στο ημερήσιο δικομματικό πινγκ πονγκ
«Δίχως δημιουργικό λαϊκισμό δεν υπάρχει πολιτική» δηλώνει ο βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και συμφωνεί απολύτως με τη νέα, σκληρή αντιπολιτευτική στάση.
Πλέον ο Γιώργος Παπανδρέου ακολουθεί σκληρή στάση που ενθουσιάζει πολλούς στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και δημιουργεί σκεπτικισμό σε άλλους.
Είχα προειδοποιήσει πολλούς ότι ο Γιώργος είναι «κίλερ με αγγελικό πρόσωπο». Τον Ανδρέα με λίγο κλάμα τον έφερνες βόλτα, ο Γιώργος μπορεί να χτυπιέσαι και να μη σου δίνει σημασία. Σε επιλεγμένα σημεία τσακίζεις τα πλευρά του αντιπάλου, σε άλλα τον υπερφαλαγγίζεις, παίρνεις πρωτοβουλίες και διατυπώνεις προτάσεις που ενισχύουν το υπεύθυνο κυβερνητικό προφίλ σου και σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται να έχουμε έναν μονότονο, απολύτως προβλέψιμο λόγο στο ημερήσιο δικομματικό πινγκ πονγκ.
Ναι, άλλοι όμως μιλούν για επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στον λαϊκισμό.
Δεν φτάνει να έχεις μοντέρνες ιδέες. Πρέπει και να τις γειώνεις, να τις μεταβολίζεις στο βιωματικό, συναισθηματικό, φαντασιωτικό, μυθολογικό υπόβαθρο της λαϊκής ψυχής για να δημιουργείς πολυσυλλεκτικές πλειοψηφίες. Δίχως αυτό τον δημιουργικό λαϊκισμό δεν υπάρχει πολιτική με «Π» κεφαλαίο.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “