Η μεγαλύτερη, η πιο κρίσιμη αλλά και η πιο χρήσιμη δημόσια επιχείρηση της χώρας στηρίζεται την τελευταία οκταετία σε πήλινα πόδια. Λάθη, αστοχίες, ανικανότητα και έλλειψη οράματος των διοικήσεων την μετέτρεψαν από κερδοφόρα σε μεγάλο ασθενή. Οι παραγωγικές μονάδες της είναι παλαιάς τεχνολογίας, ρυπογόνες και με υψηλό κόστος λειτουργίας. Αν προσθέσει κανείς τον στρατό των διοικητικών στελεχών με τα σκανδαλώδη προνόμια, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό.
Για να συνεχίσει η ΔΕΗ να υπηρετεί τον κοινωνικό και στρατηγικό της ρόλο, επιβάλλεται να εκσυγχρονιστεί. Αυτό σημαίνει επενδύσεις στη νέα τεχνολογία χωρίς καθυστέρηση. Να γίνει τώρα ό,τι δεν έγινε τα τελευταία χρόνια.
Αλλά και η παρούσα διοίκηση ανακοινώνει περικοπές των επενδύσεων. Αυτό σημαίνει τον τεχνολογικό θάνατο της επιχείρησης, τεράστια περιβαλλοντικά πρόστιμα και, άρα, όλο και μεγαλύτερες αυξήσεις στην τιμή της κιλοβατώρας. Πώς να μιλήσει κανείς για ανάπτυξη;Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” στις 10/01/12