Η Ν.Δ. δεν έχασε άσχημα στις εκλογές, όπως είπε ο Νίκος Δένδιας αμέσως μόλις άνοιξαν οι κάλπες. Μπορούσε και πολύ χειρότερα. Ο άτυχος της ιστορίας ήταν το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, που πλήρωσε για όλους τον λογαριασμό. Η κατηφόρα χωρίς φρένο άρχισε την επομένη από τους βουλευτές του. Αντέγραψαν κατά γράμμα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Θυμόσαστε: από τον Ιούνιο του ’12, ένας-ένας που αυτομολούσε για την Κουμουνδούρου πετούσε και μια πέτρα στη Χαριλάου Τρικούπη, που ήταν το στέκι του για καμιά εικοσαριά χρόνια. Τώρα είναι η ώρα της διάλυσης του κόμματος του παλιού Καραμανλή μέσα από τη χαοτική ασάφεια, όπως θα έλεγε και ο Γιάν(ν)ης. Η κοινοβουλευτική ομάδα κόπηκε στα τρία. Η μια παρέα είναι κολλημένη στην αριστερή παρένθεση και πυροβολεί νυχθημερόν τον Αλέξη Τσίπρα. Κι όσο τον πυροβολεί αδιακρίτως, τόσο τον δυναμώνει. Η δεύτερη αναζητά «πρόεδρο σε παρένθεση», ο οποίος θα διαχειριστεί το κόμμα στο μεσοδιάστημα, μέχρι να βρεθεί το αστέρι που θα τσακίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην τρίτη είναι οι αυτοαποκαλούμενοι καραμανλικοί. Κάνουν λευκή απεργία και δηλώνουν έτοιμοι να βάλουν πλάτη στην κυβέρνηση. Για το καλό της χώρας, λένε, αλλά ονειρεύονται συγκυβερνήσεις και μεγάλους συνασπισμούς. Όλοι τους ξεχνούν πως έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Σαμαρά, ο οποίος δεν θα αφήσει την καρέκλα πριν δώσει τη μάχη για τη ρεβάνς, που σήμερα μοιάζει χαμένη από χέρι. Απέραντο φρενοκομείο.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Real News την Κυριακή, 29 Μαρτίου 2015