Λεφτά υπάρχουν...

Λένε ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες. Προσωπικά δεν τις έχω δει και δεν ξέρω και κάποιον φίλο ή γνωστό που µέχρι σήµερα να κέρδισε κάτι από το ναυάγιο. Αλλοι έχουν χάσει λίγα, άλλοι πολλά και αρκετοί που µέχρι σήµερα έδειχναν να βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραµίδας καταστράφηκαν.

Εβαλαν λουκέτα στις εταιρείες τουςή έχασαν τις πολύ καλά αµειβόµενες διοικητικές θέσεις τους και βιώνουν την κατάθλιψη της ανεργίας. Αυτά ήξερα ώσπου διάβασα ότι οι 10 µεγαλύτεροι χρηµατοπιστωτικοί οίκοι του κόσµου, σ’ αυτούς που θα προσφύγουµε να δανειστούµε όταν µας «αξιολογήσουν» θετικά, κέρδισαν στην καρδιά της κρίσης, το 2010, 28 δισ.

δολάρια. Εδώ ισχύει «το λεφτά υπάρχουν», και µάλιστα πολλά. Λεφτά που κερδήθηκαν από τοκογλυφικά επιτόκια που πληρώνουν οι απελπισµένοι όπως εµείς.

Για την οικονοµία της συζήτησης, να συµφωνήσω µε τους πολύξερους ειδικούς ότι όλη αυτή η συζήτηση για τη δράση των αγορών δεν αφορά την Ελλάδα αφού ήταν µια φούσκα που κάποτε θα έσκαγε, είτε υπήρχε παγκόσµια κρίση είτε όχι. Ας είναι…

Με την Ελλάδα ωστόσο στο παιχνίδι ή χωρίς αυτήν, η απορία παραµένει. Πώς γίνεται οι ισχυροί παίχτες του δυτικού τόξου – µε πρώτους τους Αµερικανούς οι οποίοι χρωστάνε όσα όλοι οι άλλοι µαζί – να συνεχίζουν να επιτρέπουν αυτήν τη σπέκουλα µε τα κρατικά χρέη; Τα δικά τους χρέη όχι τα δικά µας, αφού εµείς είµαστε «σπάταλοι» και «διεφθαρµένοι». Πώς επιτρέπουν σε δέκα παρέες τετραπέρατων τεχνικών του χρήµατος να κυβερνούν και να τινάζουν στον αέρα πολιτικές και σχεδιασµούς κρατών και κεντρικών τραπεζών;

Σύντοµα, όταν στηθούν κάλπες στις µεγάλες χώρες τους, οι ηγέτες του λεγόµενου ανεπτυγµένου κόσµου θα θυµηθούν ότι οι πολίτες µπορούν να ανεχθούν ανάλγητους ηγέτες που έχουν στόχο και όραµα, όχι όµως ανήµπορους. Αυτούς τους περιφρονούν γιατί τους οδηγούν στην ανασφάλεια και στη µακροχρόνια δυστυχία.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “