Το ότι οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν τα stress tests της ΕΚΤ είναι αδιαμφισβήτητα ένα καλό νέο για τη χώρα μας. Είναι επίσης ένα απαραίτητο (στη φάση στην οποία έχουμε περιέλθει) στήριγμα όσον αφορά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα: με το αποθεματικό ύψους 11,4 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να απομένει σχεδόν ανέπαφο (αφού δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη κεφαλαιακών αναγκών των συστημικών τραπεζών), η κυβέρνηση ελπίζει πως θα μπορέσει να διαχειρισθεί καλύτερα το σημαντικό χρηματοδοτικό κενό του 2015-16. Πώς ακριβώς; Φαίνεται πως η επικρατούσα λογική είναι να δοθεί πίσω στον EFSF το ποσό και να αποτελέσει κομμάτι της “προληπτικής γραμμής στήριξης”, οπλισμένοι με την οποία σκοπεύουμε (πια) να βγούμε στις αγορές. Επειδή όμως το ποσό αυτό είναι κομμάτι του δημοσίου χρέους, η κίνηση αυτή πετυχαίνει επίσης την (προσωρινή, αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε τη γραμμή στήριξης) μείωση του ελληνικού χρέους. Κι ενώ όλα αυτά είναι ωραία και καλά, αναρωτιέμαι αν συντελούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη λύση του πολιτικού προβλήματος το οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Ούτε κατά τη γνώμη μου αυξάνουν έστω και λίγο τις πιθανότητες να προχωρήσει κάποια ρύθμιση του χρέους πριν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Να σημειώσουμε τέλος πως η εναλλακτική αυτή χρήση του ποσού μπορεί να προχωρήσει μόνο αν μας δοθεί η άδεια των δανειστών μας, κάτι το οποίο μένει να δούμε πόσο εύκολο θα είναι τελικά.
