«Είπαμε να βγούμε για μεζέ και την «πατήσαμε»… σαν τουρίστες!
1 κομμάτι χταπόδι (1 μικρό πλοκάμι), 18 ευρώ! Τα δύο 36!
5 ροδέλες καλαμάρι τηγανητό 11 ευρώ, συν ένα μπουκάλι νερό και κουβέρ 54,50 ευρώ!
Και φυσικά ούτε το δείγμα χταποδιού αλλά ούτε και το καλαμάρι ήταν φρέσκα.
Κι όχι δεν τα ζύγισαν μπροστά μας γιατί δεν είναι ΤΟ εστιατόριο. Ένα μικρό μαγαζί είναι στριμωγμένο μεταξύ ενός γωνιακού καταστήματος και ενός ιχθυοπωλείου, σε δρόμο περαστικό που οδηγεί στα μανάβικα της Ερμούπολης, σε χρώματα και διακόσμηση τυποποιημένου φολκλόρ.
Στο άκουσμα των γαλλικών η σερβιτόρα μας πέρασε για ξένους, παρόλο που διευκρινίσαμε ότι μιλάμε άπταιστα ελληνικά. Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε. Όπως δεν άκουσε ότι ζητήσαμε τιμοκατάλογο τουλάχιστον τρείς φορές. Άρχισε να αραδιάζει τι έχει το κατάστημα και χαλαροί από τις διακοπές, αλλά κυρίως ανυποψίαστοι, παραγγείλαμε τα παραπάνω…
Η γεύση τυποποιημένη, όχι όμως οι τιμές όπως διαπιστώσαμε λίγη ώρα αργότερα. Παρόλο που δεν ήταν ευκολοχώνευτες, ζητήσαμε ως … καλοί «τουρίστες», να πληρώσουμε με τραπεζική κάρτα αλλά όπως μας είπαν το κατάστημα δεν διαθέτει POS και παίρνει μόνο μετρητά, ενώ στην απόδειξη δεν υπάρχει καμία αναφορά από τα πιάτα που παραγγείλαμε.
Οποιος ψάξει να βρεί στο κατάστημα (στο οποίο τρώνε πολλοί τουρίστες), που υπάρχουν αναρτημένες οι τιμές, απλά θα χάσει τον χρόνο του, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…
Σύρος, Αύγουστος 2017»
Μαρία Δεναξά -δημοσιογράφος